Naam: (Tiny) Taylor Carter
Leeftijd: 12 jaar
Geslacht: Vrouwelijk
Trainersoort: Misc.
Aantal Ribbon's/Badges: 0
Team: Magnemite/Enrique {Level 7}: Enrique is een stille pokémon, die eigenlijk bang is voor zijn eigen trainer. Het was nooit de bedoeling geweest dat hij uit vrije wil met Taylor meeging, maar hij moest zijn lot maar accepteren en ermee leren leven. In de tijd die ze samen zijn geweest, is het de Magnemite toch gelukt om wat naar zijn trainer toe te groeien, maar de angst om te eindigen als een experiment zal er altijd bij hem blijven. Toch zal hij waar dan ook en wanneer dan ook Taylor proberen te helpen met haar sleutelwerk, ook al is dat meer om zijn nut aan te tonen, zodat ze hem niet plots achterlaat of zijn leven niet meer waardig acht.
Growlithe/Moxxi {Level 7}: Moxxi is, net als alle andere Growlithe een speelse pup. Ze houdt van spelletjes en duikt graag het onbekende in, wat haar tot een kleine, maar dappere avonturier maakt. Ondanks dat schijnt ze een soort angst te bevatten van alles dat eng voor haar uitziet, waaronder het gasmasker dat Taylor op haar hoofd heeft. Daar is ze inmiddels aan gewend, maar kan nog altijd betrapt worden op het af en toe angstig staren ernaar. Buiten het feit dat ze erg avonturistisch is, kan ze zich ook zeer ‘moederlijk’ opstellen. Ze geeft veel om haar teamgenoten en zal er alles aan doen om ze te beschermen van alles dat hen kwaad kan doen. Hierdoor bied ze vaak nog een luisterend oor aan voor haar collega’s en baasje.

Haarkleur: Licht blond
Oogkleur: Helderblauw
Kledingstijl: Als je Taylors kleding moet omschrijven in één woord, dan kun je ze het beste vodden noemen. Ze draagt een mouwloos shirt, met daaronder een rood hemdje. Over haar shirt heen, draagt ze nog een bruinig jurkje, dat net tot boven haar knieën valt, gepaard met een lichtbruine broek. Dit alles ziet er heel gehavend uit, maar Taylor geeft daar niks om. Het zit haar goed, dus waarom zou ze het moeten veranderen? Verder draagt ze twee paar verschillende sokken en schoenen, omdat het haar weinig kan schelen om het ander deel van het ene paar te vinden. Aan accessoires draagt ze genoeg; ze heeft namelijk een witte –inmiddels grijs gekleurde- armwarmer, een leren band om haar voorhoofd waar een gasmasker aan vast zit en draagt ze een roze schort die versierd is met een cartoonig konijntje. Om haar middel, over haar schort heen, draagt ze nog een riem waar haar uitrusting aan vast zit, evenals een klein tasje waar ze ook nog dingetjes in verstopt.

Karakter: Taylor is een nogal opgewekt persoon in het algemeen. Ze zegt vaak iets zonder de woorden al gedacht te hebben en is niet bang om haar mond te openen als ze het ergens niet mee eens is. Dit brengt haar nog wel eens in de problemen, maar dat interesseert haar maar weinig. Zelfs als ze bezig is met serieus werk, zal ze dingen zeggen of doen die je van een normaal persoon niet kan verwachten. Taylor houdt ervan om met dingen te sleutelen. Van standaard pokéballs tot een pokédex, alle mechanische onderdelen wekken haar interesse. Hierdoor zul je haar vaak tegenkomen met haar ‘uitrusting’ in de hand. Overigens is ze ook, wat mensen noemen, een enorme sadist. Ze houdt ervan om dingen te laten exploderen, waardoor ze het dus niet erg vindt als één van haar experimenten in de soep loopt. Doordat ze zoveel met machines bezig is, heeft ze de Engelse taal opgepikt en op de één of andere manier een switch gemaakt tussen deze taal en het Nederlands. Daardoor zul je haar eerder Engels horen praten dan wat anders.
Likes: Machines, explosies, de kleur roze
Dislikes: Rozijnen, lang wachten, bloedneus
Theme: Marianas Trench - Celebrity Status

Verleden:
Taylor is opgegroeid als een wees in een weeshuis. Haar ouders heeft ze nooit gekend en niemand is haar ooit komen ophalen om haar te adopteren. Zo heeft ze tussen de andere wezen geleefd voor zolang ze zich kon herinneren. Ze vond het leven daar echter maar saai en probeerde dat te minderen door zoveel mogelijk lol te beleven, wat vaak onheil voor de rest in het weeshuis betekende. Taylors humor lag nogal aan de rare kant. Natuurlijk was het normaal om te lachen als iemand viel of zoiets dergelijks, maar Taylor zelf bracht haar liefde voor leedvermaak naar een hoger niveau, tot op het punt waarbij ze snode plannen had bedacht om mensen te pijnigen gewoon voor de lol. Al vanaf begin af aan had ze ook een voorkeur naar machines. In eerste instantie werd ze aangetrokken door de lichtjes die de apparaten bezaten, maar naarmate ze ouder werd, hoe meer ze ervan wilde leren. Zo bezocht ze vaak een winkel die zich had gespecialiseerd in elektrische apparaten en dergelijke en ontmoette ze op die manier een monteur waar ze naar opkeek. Langzaam maar zeker groeiden de twee naar elkaar toe en waardeerde ze elkaar steeds meer, tot op het punt dat de man haar op kwam halen uit het weeshuis om haar te adopteren toen ze zeven was.

De man, die de naam Roland met zich meedroeg, leerde haar alles wat hij wist over zijn werk en de vele verschillende apparaten, maar was vaak overdag niet thuis vanwege zijn werk. Taylor, die zich na een tijdje toch stierlijk begon te vervelen, is toen Rolands werkkamer ingeslopen en had toen een simpele sleutel van zijn bureau gepakt, waarna ze op zocht ging naar kapotte apparaten in het huis, want zij zou dat wel even fixen. Dit vond ze echter niet. Wat ze wel vond, was talloze instructieboekjes over apparaatjes die ze niet eens in huis hadden. Gefascineerd door de plaatjes die op en in de boekjes stonden, begon ze het te lezen, maar kwam er al snel achter dat het in de Engelse taal was; een taal die ze niet sprak. Toen Roland die avond terug thuiskwam, werd hij bestookt met talloze vragen, waarbij hij de kans niet had om antwoord te geven, en kreeg toen voorgeschoteld dat hij Taylor het Engels moest leren. Ook hierbij had hij geen keuze, aangezien hij praktisch gedwongen werd, maar hij was blij dat Taylor zo enthousiast erover was. Hij liet er geen gras over groeien en begon meteen.

Op haar tiende was Taylor al een kleine monteur. Ze sprak vloeiend Engels, wat zo’n beetje haar eerste taal was geworden en had zelfs een riem met een standaard uitrusting om haar middel. Die had ze natuurlijk van Roland gekregen. Taylor had echter een switch gemaakt met de taal die ze sprak. Nederlands gebruikte ze haast nooit meer en om het allemaal nog wat leuker voor haarzelf te maken, gebruikte ze verschillende accenten om in te spreken. Af en toe praatte ze zoals een rapper dat zou doen, dan weer eens met een typisch Brits accent, van tijd tot tijd zoals een klein meisje dat hoort te doen en zelfs als een Amerikaan. Taylor ging vaak mee met Roland om bij iemand thuis iets te monteren. Ze leerde het namelijk beter door toe te kijken en het zelf te proberen, vond haar pleegvader. Uiteindelijk kende ze de basis van alles en ging zelf aan de slag met kapotte waar dat ze wel eens vond als ze goed zocht. Het was toen dat Roland vond dat ze wel een beloning verdiende en hij gaf haar een klein, bruin tasje dat ze ook om haar middel kon dragen, waarin een pokéball te vinden was. Hij had haar een Magnemite gevangen, in de hoop dat ze het een leuke pokémon, en kreeg de naam Enrique. Sindsdien is de Magnemite haar assistent.

Drie kwart jaar na haar tiende verjaardag, werd Roland opgeroepen voor een grote klus. Er was een belangrijke machine defect in een groot bedrijf en hij zou die kunnen maken. Taylor mocht niet mee, omdat het gevaarlijk kon zijn, maar dat weerhield het meisje er niet van om met haar pokémon achter hem aan te sluipen. Ze wachtte een uurtje tot na zijn vertrek en ging toen ook het huis uit, op zoek naar dit zogenaamde grote bedrijf. Voor een kleine genie als haar was het echter niet moeilijk om te vinden en binnen een paar minuten stond ze voor het gebouw. Het enige wat ze nog hoefde te doen, was op zoek te gaan naar haar pleegvader. Nog voordat ze een stap kon verzetten, was een harde knal hoorbaar, gevolgd door een zee van vlammen. In eerste instantie raakte Taylor in een soort trans hierdoor. Stiekem vond ze het er wel mooi uitzien en kreeg ze een adrenaline kick ervan, maar toen ze de paniek zag in de mensen hun ogen, verdween ze al snel van het terrein. Die avond keerde Roland niet terug thuis. Taylor nam aan dat hij moest overwerken, maar de man kwam de volgende dag ook niet thuis. De dagen erop bracht ze in haar eentje door, weigerend Enrique uit zijn pokéball te laten omdat ze geen assistent nodig had.

Diep van binnen wist ze wel wat de rede was, maar dat wilde ze niet accepteren. Daarom duwde ze het idee van zich af en verzon een andere rede; Roland had haar in de steek gelaten. Twee jaar lang leefde Taylor alleen in het huis dat ooit van een monteur was, weigerend terug te gaan naar het weeshuis. Haar gedrag liep opnieuw uit de hand; het was zelfs nog erger dan eerst, maar dat interesseerde haar niet. In die korte tijd ontwikkelde ze ook een voorkeur voor explosies, zelfs al heeft zoiets de enige persoon van wie ze daadwerkelijk hield uit haar leven gerukt. Ook begon ze weken na haar achterlating weer te experimenteren, maar nog altijd met weinig succes. Het enige dat bij haar veranderde, was het doel in haar leven. Ze wilde niet meer zomaar een monteur worden, maar ook dingen uitvinden die in haar voordeel werkte. Een half jaar nadat ze twaalf werd, besloot ze het huis te verlaten. Kort daarop hoorde ze over een eiland dat Kikomo Island heette en besloot uiteindelijk daarheen te gaan met Enrique.

Random Facts:
- Taylor houdt van het geknal van vuurwerk en explosieven. Daarom heeft ze staven dynamiet aan haar riem toegevoegd, onder het motto dat het haar op een dag van pas kan komen.
- Toen ze Rolands werkkamer in sloop, vond ze ook een raar soort masker die bevestigd zat aan een leren band. Deze nam ze mee op de dag van haar vertrek, claimend dat ze dan tenminste iets van thuis nog bij zich had.
- Toen Taylor overschakelde naar Engels, deed Roland dat ook. Thuis werd dus amper nog Nederlands gesproken.
- Al van begin af aan noemde Roland het meisje “Tiny Taylor”, omdat ze zo klein was en dat altijd is gebleven. Taylor zelf is eraan gewend geraakt en wilt liever zo bekend staan bij andere mensen.
- Hoewel ze een verschrikkelijke sadist is, en af en toe als “psycho” kan worden omschreven, kan ze goed met mensen omgaan als ze bij hen in het krijt staat of andersom.
- Taylor heeft als kindzijnde vaak last gehad van een bloedneus. Dat denkt ze te kunnen verhelpen door een pleister op haar neus te plakken.