Jack zijn eer weerhoud hem ervan om een uitdaging te weigeren. Het maakt niets uit wat voor een uitdaging het is. Of het een eet wedstrijd of een een teken wedstrijd, hij zal altijd deelnemen als hij uitgedaagd word. Dit is zijn combinatie met het haten van verliezen zorgt er wel eens voor dat hij in een slechte bui is. Naast zijn verlies probleem kan Jack over het algemeen wel goed omgaan met andere mensen.

Veel last zul je niet van Jelly hebben. De Solosis is een trouwe Pokémon die zijn trainer nooit zal verlaten zolang hij gevoerd word. Hij heeft nooit echt van actie gehouden en hij slaapt dan ook liever dan dat hij vecht. Ondanks dat zijn vader een Swalot is en hij dus de aanval Secret Power zijn zijn aanvallen beperkt tot alleen Psywave en Reflect.

Net zoals veel kinderen op de leeftijd van negen besloot Jack de beste Pokémon Trainer op te worden, want wat was er nou koeler dan dat? Hij was zelfverzekerd dat het hem zou lukken en deed alles wat een negen jarig jongen kon doen om zijn droom waar te maken. Hij leerde welke types in het voordeel waren tegen andere types. Hij leerde wat je moest gebruiken als je Pokémon vergiftigd, verlamd was of inbrand stond. Hij leerde alles wat zijn kleine kinder brein kon opnemen met plezier. Zijn droom ging echter verloren tijdens een les op de pokémon trainer school. Een dag die hij maar al te goed herinnerde. Hij en zijn klasgenoten waren bijna oud genoeg om hun reis te beginnen en werden dus voorgesteld aan de drie starter Pokémon van Unova. Oshawott. Tepig. Snivy. Hij had al besloten om voor Snivy te kiezen, maar dit weerhield hem er niet va om alle drie de Pokémon van dichtbij te bekijken. Hij stond dan iets te dichtbij toen de vuur Pokémon Tepig besloot te niezen. Die dag verloor hij niet alleen en flink stuk van zijn haar, maar ook zijn liefde voor Pokémon. Zijn ouders waren dan niet verbaasd toen hij op zijn tiende verjaardag ervoor koos om geen pokémon trainer te worden en liever thuis bleef.

'Nee, je gaat op een pokémon reis en dat is dat.' Ondertussen waren er ruim zeven jaar voorbij. Zijn beide ouders hadden veel van pokémon gehouden en zijn kleine ongeluk zorgde er niet voor dat ze afstand hielden van de pokémon. Nog steeds liepen er genoeg pokémon rond in het huis zodat Jack wel interactie met pokémon moest hebben. Zorgde dit er voor dat hij de pokémon meer mocht? Nee. Zijn ouders probeerde van alles om zijn kind weer van pokémon te laten houden. Na vele gesprekken met zijn ouders had hij er wel eens over gedacht. Misschien was hij gewoon kinderachtig. Het was maar één Tepig en één ongeluk. Maar hoe meer hij over dacht hoe zekerder hij werd over zijn aak. Wat was het nut nou van een pokémon reis? Je bekeek allerlei gebieden en dwong je 'vrienden' te vechten. Na ruim een jaar van vechten verloor je tegen de Elite 4, als je het zo ver wist te halen. Dan had je een jaar verspild en 6 pokémon extra om te voeren met de geld dat jij moest verdienen. Hij dacht dat zijn ouders het hadden opgegeven toen zijn moeder ruim een jaar na de laatste discussie aankwam lopen met een tas in haar handen.

Ze waren op vakantie in Kikomo Island toen het gebeurde. 'Ik ben te oud om op een reis te beginnen, welke professor zou me nu nou een starter pokémon geven?' Met een hand hield ze de deur open en met de andere hand duwde ze de al ingepakte tas in zijn handen. 'Je zult ons hier ooit dankbaar voor zijn. Ga nu uit huis en neem Jelly mee.' Jelly een van de baby pokémon die zijn vader bezat. Sinds zijn geboorte 3 maanden gelden had hij niks gedaan op eten en slapen na. 'Je kan me niet zomaar op een onbekend eiland achterlaten. Met dat..' Hij wierp een snelle blik naar de Solosis die in de woonkamer op de grond zat te slapen. 'Ik en je vader gaan morgen terug naar Unova, Pas als je volgens ons een goeie trainer ent sturen we je het geld voor de terugreis. Veel plezier op je reis.' Een rode straal slokte Jelly op. Twee handen op zijn rug duwde hem de deur uit. Ze moeder liet hem nog een laatste glimlach zien voordat ze de deur dicht sloeg en hem buiten alleen liet staan. 'I hate my life..'