Being strong... What does it really mean?
Naam: Kayla Mawile
Leeftijd: 17
Geslacht: Vrouwelijk
Grootte: 1m68
Geboorteplaats: Golden Rod City, Johto. Woont tegenwoordig op Kikomo Island.
Familie:
Katherine & William Mawile zijn haar ouders. Haar broer reist op het moment rond in de Kanto regio.
Theme Song: Amanda Lee - Yume Sekai
Uiterlijk: Kayla heeft lange, lichtbruine haren, en hazelnoot kleurige ogen. Ze draagt meestal een lange, donkere spijker broek die zowel bedoeld is om haar benen te beschermen als dat hij gebruikt wordt als camouflage. ’s Winters draagt ze een dikke, zwarte jas over haar kleding heen, met een kraag van Mareep wol.
Trainer/Coördinator/Breeder/Misc: Misc
Persoonlijkheid: Terwijl Kayla in eerste instantie altijd vriendelijk probeert te zijn tegenover vreemden, gaat ze deze liever uit de weg, aangezien ze er van overtuigd is dat zij iets als vriendschap niet nodig heeft. Terwijl ze dat denkt, heeft ze in de tussentijd last van de eenzaamheid die het met zich meebrengt. Kayla is er niet aan gewend om zomaar met vreemde mensen te praten, waardoor ze nog wel eens vreemde dingen zegt zonder het zelf echt door te hebben. Beloftes zijn heilig in haar ogen. Ze wil sterker worden, maar heeft moeite met de manier waarop.
Geschiedenis:Kayla was vaak alleen als kind. Niet omdat ze geen vrienden had willen maken, maar omdat ze er niet bij hoorde. Toen Kayla een jaar of vijf was kregen haar ouders, die op dat moment werkeloos waren, een goede baan aangeboden op het eiland. Aangezien er destijds weinig banen waren te vinden in de Johto Regio, hadden ze geen andere keus dan om het aanbod aan te nemen. Er zat dus niets anders op dan te verhuizen. De verhuizing was zelfs zo plotseling, dat Kayla geen kans had om afscheid te nemen van haar vrienden. Volgens haar ouders zou het geen probleem zijn, aangezien er meer dan genoeg kinderen op Kikomo Island waren. Desondanks had ze niemand om mee te spelen. Ze werd gezien als een buitenstaander omdat ze niet op het eiland was geboren. Het was dan ook daarom dat ze het slachtoffer werd van de vele pesterijen van de kinderen.
Na een lange tijd van eenzaamheid, was er eindelijk iemand die Kayla accepteerde, ondanks haar afkomst. Hij was haar prins op het witte paard. Hij leerde haar om weer te glimlachen, in plaats van altijd huilend in een hoekje te zitten. Om van haar af te bijten als er weer eens iemand was die haar pestte. Hij was, in zekere zin, haar redding. Hij was haar beste vriend. Misschien zelfs meer dan dat. Maar ook dat veranderde. Naarmate ze ouder werden, werd hij afstandelijker tegenover haar, tot hij uiteindelijk verdween. Blijkbaar werd hij, omdat hij met haar omging, gepest door de andere kinderen, tot op het punt waarop ze hadden moeten verhuizen. Alles werd weer zoals het eerst was. Het was zelfs alsof ze elkaar nooit ontmoet hadden, op de grote leegte die ze vanbinnen voelde na. Ze sloot zich af van de andere kinderen, en had onbewust besloten om haarzelf nooit meer zo bloot te stellen aan vreemden. Ze hoefde geen vrienden meer te hebben. Ze zouden haar alleen maar weer verlaten. Ze was beter alleen af.
In een poging de tijd te doden, ging ze op onderzoek uit wanneer haar ouders weer eens aan het werk waren. Ze begon het eiland te verkennen. Ze ging steeds verder op pad, het bewoonde gebied achter haar latend. Ze leerde op welke plekken ze kon komen zonder door wilde Pokémon aangevallen te worden, en bij welke plekken ze absoluut uit de buurt moest blijven als ze in leven wilde blijven. Uiteindelijk kwamen haar ouders achter haar avontuurtjes, die ze natuurlijk veel te gevaarlijk vonden. Het verbieden ging echter moeilijk, aangezien hun oudere zoon inmiddels weer van het eiland vertrokken was om op reis te gaan, waardoor ze niemand hadden die op hun dochter kon passen. Uiteindelijk kwam de simpele beslissing om haar een Pokémon te geven, die haar in ieder geval zou kunnen beschermen als ze in gevaar was, maar die niet gevaarlijk genoeg was om hun dochter in gevaar te brengen. Hun keuze viel op een speciaal gefokte, uit Johto geïmporteerde Larvitar, die nog niet eens zindelijk was getraind. De Larvitar was, net zoals de jongen was geweest, haar redding. Hij was het eerste levende wezen dat ze weer durfde te vertrouwen.
Het trainen van de Larvitar leek in eerste instantie moeilijker dan gedacht. Hij was telkens vastbesloten om te doen wat hij zelf wilde, in plaats van te luisteren naar de woorden van het meisje. Het duurde op zijn zachts gezegd een lange tijd voordat hij haar uiteindelijk genoeg vertrouwde om fatsoenlijk naar haar te luisteren. Maar dat gaf niet. Ze had hem dan ook nooit gezien als willoos slaafje dat haar bevelen op moest volgen. Hij was haar vriend. Hij beschermde haar tegen de andere kinderen. Het eiland, dat al die jaren een gevangenis was geweest voor haar, was veranderd in een aangename plaats. Dat was in ieder geval wat ze had gedacht. Ze had het in eerste instantie niet door, maar het eiland was onveranderd. De mensen die haar nooit ook maar een blik waardig hadden gekeurd, bleken maar wat blij te zijn met de toeristen. Ze voelde zich opnieuw verraden. Ze haatte hierdoor zowel de toeristen als de eilandbewoners.
Na 12 jaar lang allerlei soorten onderzoek te hebben gedaan, kregen haar ouders anders werk aangeboden in een museum in Kanto. Kayla, die wist dat het werk dat haar ouders hadden verricht lang niet altijd even legaal was, wilde niet mee terug naar het vaste land. Ze besloot dat het vertrek van haar ouders een manier was om zelfstandig te worden. Ze wilde overnieuw beginnen, en iedereen die ooit aan haar had getwijfeld laten zien dat ze niet meer hetzelfde was. Haar ouders gingen alleen terug naar Kanto, en Kayla bleef achter. Ze wil sterker worden, maar weet nog niet precies hoe ze dat aan wil pakken. Het enige dat ze wel weet, is dat ze niet meer over zich heen zal laten lopen.
Overig:- Kayla is een uitstekende klimmer door de vele ontdekkingsreizen op het eiland.
- Kayla kent vrijwel het hele eiland op haar duimpje, behalve de vulkaan, aangezien dat voor haar altijd verboden gebied was geweest. Bovendien vermijd ze het liefst alles dat met vuur te maken heeft.
- Kayla heeft een hekel aan vuur, nadat ze gevangen was in een brand in de Legume Woods. Deze brand was de reden die er voor zorgde dat Kayla niet meer in haar eentje er op uit mocht.
- Kayla hoopt haar jeugdvriend ooit weer tegen te komen.
- Net als haar ouders, is Kayla geïnteresseerd in de biologische kant van Pokémon.
- Als Kayla niet haar dagelijkse dosis aan cafeïne krijgt, meestal in de vorm van koffie, dan wordt ze nog chagrijniger dan ze meestal al is.
- Kayla interesseert zich niet in het competitieve gedeelte van het trainer zijn, aangezien ze weinig nut ziet in de georganiseerde gevechten.
- Kayla wil een zo sterk mogelijk team samenstellen, om aan iedereen die haar ooit onderschatte te bewijzen dat ze is veranderd.
- De naam van Prince is ook een verwijzing naar haar jeugdvriend, aangezijn hij in haar ogen een prins was die haar, de prinses, redde van de eenzaamheid. De Larvitar deed op dat gebied hetzelfde als haar jeugdvriend.
- Reyez dankt zijn naam aan een van de hoofdpersonen in Digimon R.E.B.0.0.T.
Pokémon Team:LARVITAR | "PRINCE" | LEVEL 10 | THEME SONG: Sambomaster - Kimi wo Mamotte, Kimi wo Aishite
ELECTRIKE | "REYEZ" | LEVEL 11| THEME SONG: Thirty Second to Mars - Do or Die
Boxed Pokémon:-
