"Atropo wacht nou eens!" Gromde het meisje terwijl ze haar tas nog eens doorzocht om er toch zeker van te zijn dat ze haar portemonnee niet kwijt was. Plotseling was het ding weg, terwijl ze gisteren nog volop had genoten van het 'shoppen'. Atropo, haar Cyndaquil, had steeds maar weer lopen trekken aan haar been om ervoor te zorgen dat ze niet zo lang wegbleef van haar verblijfplaats. Thuis was er even niet. Ruzie met haar ouders zorgde ervoor dat ze geen aanstalten maakte om daar naartoe te vertrekken. Om van haar enige pokemon te spreken, deze was weer eens uit haar slaapkamer gevlucht en verborg zich waarschijnlijk ergens in de gang. Haar oudere zus was zo lief geweest om haar in huis te nemen, aangezien zij wel wist wat er thuis aan de hand was. Ruzies, ruzies en nog meer ruzies.
"Kom eens hier jij!" Gromde ze en rende haar kamer uit en zag nog net het lijfje van de Cyndaquil. Met glimmende ogen van plezier keek hij haar aan en in zijn mond zat haar portemonnee. Tuurlijk, dat had ze wel kunnen verwachten van hém. Met een snelle beweging griste ze het ding uit Atropo's mond en liep weer terug naar haar tas. Onschuldig schuifelde de pokemon haar kamer in, maar die ondeugende glans bleef in zijn ogen. "Als jij straks ooit iets kwijt bent, dan help ik je al HE-LE-MAAL niet met zoeken." Takane's stem klonk mopperig, maar momenteel kon ze even niet meer aan. Met een ruk trok ze de tas over haar schouder en liep haar kamer uit, er nog net voor zorgend dat ze Atropo niet op haar terugweg omver liep. Toch wist ze wel dat hij haar zou volgen, omdat, als haar oudere zus thuis kwam, waar hij dus totaal niet mee kon opschieten, hij het liefst had gewenst dat hij met zijn Trainer was meegegaan. Takane opende de voordeur en sloot deze pas toen haar Cyndaquil ook heelhuids buiten was gekomen. "Goed beloof je nu rustig aan te doen?" Vroeg Takane aan Atropo, die even moest na denken voordat hij knikte. Good enough. Vervolgens begaf het meisje zich wat in de stad, geen idee wat ze eigenlijk kon gaan doen..