Geboren en getogen in Kanto, was Katherine altijd al aardig apart. Met een fascinatie voor alles wat eng was, maar te bang om het ook echt op te zoeken, stond ze altijd vanaf een afstandje met een frons naar insecten te kijken. Maar, als ze dan ook echt dichterbij kwamen begon ze te huilen en wist ze niet hoe snel ze weg moest komen.
Vrienden had ze altijd genoeg. Als kind omdat haar grote broer haar altijd overal mee naartoe nam, maar naarmate ze ouder werd werd ze van zelf steeds zekerder. Haar uiterlijk zat natuurlijk altijd mee wanneer ze in nieuwe situaties kwam, waardoor ze vaak meer omging met de jongens, aangezien die haar automatisch meer (positieve) aandacht schonken dan de meiden.
Toch werd ze nooit een bitch, of iets in die trend. Altijd bleef ze trouw aan zichzelf.

Het was toen ze haar beste vriend ontmoette, op een soort vakantie in Johto, dat ze echt begon te begrijpen hoe belangrijk een Pokémon voor iemand kon zijn. De 12 jaar oude jongen had destijds een Nidorino gehad. Zo gefascineerd door de Pokémon, had ze gesmeekt bij haar ouders, tot die haar, op tien jarige leeftijd, haar eerste Pokémon gaven. Een Nidoran.
Samen met haar Nidoran reisde ze door Kanto. Aan Pokémongevechten deed ze niet tot ze dertien werd, gewoon omdat het nooit in haar op was gekomen zoiets te gaan doen. Altijd was ze gefascineerd door Poison-Pokémon, ondanks haar grote angst voor de helft van deze soort. Door haar fascinatie en het plezier dat ze beleefde met het battlen, besloot ze om een trainer te worden. Een Poison-type Trainer, om precies te zijn.
Toen haar broer naar Sinnoh verhuisde om daar te trainen met zijn Pokémon, besloot zij om hetzelfde te doen. Maar, dan naar hier.