De beslissing om bij Lake Brume te kamperen was uiteindelijk toch een goede beslissing geweest voor Kenta en Sora. Nou ja, ze hadden niet echt een tentje opgezet maar het voelde gewoon lekker om even niet in een vaste omgeving te hoeven zijn waar andere mensen waren. Kenta zat zoals gewoonlijk relax tegen een boom terwijl hij zijn tekening aan het afmaken was van Haru-chan. Het deed hem best wel goed om zijn emotie er in te proppen en vooral na vannacht voelde het extra goed om er mee aan de slag te gaan. Even wierp hij een blik op de Plusle die naast de Buizel lag te slapen.. het was eigenlijk best wel vreemd dat de Buizel hier was gebleven, zelfs al was het een wilde Pokémon. De jongen vond het gedrag vreemd. Kenta legde zijn schetsblok aan de kant waarna hij het voorwerp zorgvuldig opborg, kwam hij zachtjes overeind zodat hij de twee niet wakker maakte. Wat moest hij doen zodra hij besloot om verder te trekken naar Mount Torrid? Hij had wel een klein idee maar of de Buizel het überhaupt wel wilde was een tweede vraag. Daarom ging Kenta maar aan de waterkant zitten met zijn voeten in het koele water terwijl hij zijn mp3 maar aanzette en muziek ging luisteren. Zijn gedachten gingen meteen op nul zodra hij Simple Plan hoorde in zijn koptelefoon, kreeg hij een brok in zijn keel toen hij Gone Too Soon hoorde afspelen. Gelukkig had hij nog wel leuke herinneringen aan Haru-chan die hij nooit kon vergeten en hopelijk dacht Haruka daar net zo over, daarboven. Zo zat hij een tijdje aan de kant met zijn voeten in het water terwijl hij glazig naar de mistbank op het meer staarde. Voor het eerst sinds zijn komst hier op het eiland, voelde hij zich op zijn gemak en dat was een pluspuntje. Hij had zin om met de training te beginnen die hij had gepland vandaag maar daarvoor moesten hij en Sora op weg naar Mount Torrid. En het was nog maar de vraag of deze Buizel met hem meewilde want hij vond het zielig om hem achter te laten en al helemaal als het daadwerkelijk zo was dat Sora en de Buizel al een connectie met elkaar hadden, dan was het extra moeilijk. Kenta schrok op toen hij de wezel naast hem zag zitten met een brede grijns op zijn snoet, deed hij zijn koptelefoon af en wierp een blik op zijn Plusle die nog lag te slapen.

“Lekker geslapen?” vroeg hij toen maar aan het wezentje die lichtjes knikte maar hij zag dat de Buizel alles behalve vrolijk was, zijn vermoedens werden hierdoor alleen maar versterkt. “Ik weet niet of mijn vermoedens kloppen.. maar ben jij soms achtergelaten?” vroeg de jongen toen zacht aan het wezentje naast hem die een verbijsterde blik op zijn gezicht had staan. Uiteindelijk knikte hij bevestigend, het was dus waar. Het leek wel alsof mensen er een hobby van maakte om hun Pokémon zomaar achter te laten, dit kon hem zo zwaar irriteren maar toch was er niets tegen te doen.. het deed al genoeg pijn om deze Buizel zo te zien laat staan wat Sora met hem mee moest maken iedere dag. Al was hij toch wel van plan om een Pokémon te vangen maar Kenta deed het toch veel liever zoals het hoorde maar dit voelde ook wel goed. Kenta slaakte een diepe zucht waarbij hij een hand op de kop van de Buizel neerlegde, hij moest het maar gewoon doen. “Ik weet niet wat je doorstaan hebt maar misschien heb ik een oplossing, tenzij je het niet wilt dan hoeft het niet.” De jongen kwam overeind en knielde naast de Buizel om hem op ooghoogte aan te kijken waarna hij een lege Pokéball uit zijn zak pakte. “Wil je met mij en Sora mee? Ik denk dat zij het ook wel leuk zou vinden als je meeging maar als je het niet wil dan is het niet anders,” voegde Kenta er toen aan toe en drukte op de knop om het voorwerp groter te maken, zag hij dat de Buizel er geen moeite mee had, integendeel.. het humeur van de Buizel veranderde vrijwel meteen. “Goed dan, als je zelf niets in te brengen hebt dan..” zei Kenta met een nerveuze glimlach en voelde een lichte tinteling door zijn lijf gieren, daarna hief hij zijn trillende hand omhoog met de Pokéball er in. De Buizel deed een stap naar achteren op het moment dat de jongen het voorwerp op de Pokémon afgooide, die werd opgezogen door de Pokéball en heftig heen en weer begon te schudden.

De Pokéball schudde een paar keer heen en weer, en het leek of de Buizel zou blijven zitten, maar de Pokémon brak op het laatste moment vrij.


Kenta keek verbaasd op toen de Buizel weer uit de Pokéball verscheen en hierdoor Sora wakker maakte die in haar oogjes wreef. De Buizel keek hem eerst verontschuldigend aan waardoor Kenta onzeker werd, wilde hij dan toch liever hier blijven..? Kenta keek de Buizel aan die hem strijdlustig aankeek. Hierdoor werd het de jongen duidelijk wat de Pokémon wilde en hij had niets liever dan dat.. een gevecht. “Nou goed dan, als jij een gevecht wilt kan je die krijgen ook!” grijnsde Kenta en wierp zijn vuist naar voren waardoor Sora hem schaapachtig aanstaarde, de Buizel reageerde er enthousiast op.. blij dat het de jongen niet in de koude kleren liet zitten. Kenta draaide zich om naar de Plusle die hem niet begrijpend aankeek.. haar trainer zat vol verrassingen, dat was een ding dat zeker was. “Sora.. begon Kenta en deed zijn kraag wat omlaag waarna hij naar de Buizel wees die op zijn vierpoten stond, strijdlustig naar de Plusle te kijken. “Weet je nog dat ik had gezegd dat ik een sterk team wilde opbouwen, als eerbetoon aan Haru-chan?” ging Kenta toen verder waarbij Sora hem zelfverzekerd aanstaarde en vervolgens knikte. “Dan doen we een snelle combinatie aanval. Sora gebruik je Return in combi met Quick Attack!” De Plusle knikte en zette zich netjes af tegen de grond waarna er een witte streep achter haar verscheen, ze rende regelrecht op de Buizel af. De Pokémon bleef kalm staan maar toen Sora dichtbij genoeg was, voerde hij zijn Water Gun uit die de Plusle van haar stuk wist te brengen waardoor ze haar Quick Attack staakte. “Wow, hij is behoorlijk slim..” mompelde Kenta tegen zichzelf en liet zijn kin rusten op zijn hand. Nu wist hij in ieder geval wat hij zou kunnen verwachten van het wezentje dan kon hij zijn strategie veranderen vervolgens richtte hij zijn blik op de Buizel die op zijn beurt nu een Quick Attack uitvoerde. “Sora blijf op je plek!” Zodra hij dichtbij genoeg was.. dan hadden ze kans op een verlamming van Thunderwave.. hij kwam steeds dichterbij en toen hij Sora een gigantische tackle wou verkopen, gooide de jongen zijn hand naar voren. “Sora, Thunderwave en doe daarna je Spark!” brulde Kenta zodra hij de kans had gezien om een flinke tegen aanval in te zetten, vuurde de Plusle eerst een kleine schokgolf af om daarna haar volgende aanval snel te ontladen. De Buizel die dit niet had kreeg de volle laag en werd een stukje weggeslingerd, het resulteerde uiteindelijk in dat de Pokémon verlamt was geraakt zoals Kenta had gepland. Sora grijnsde naar de jongen, zijn wil om te winnen had hij nog steeds niet verloren, evenals de Buizel die koppig overeind kwam. Ondanks dat Sora nu veilig was betekende niet dat het einde al in zicht was, de Plusle had al twee slopende aanvallen gebruikt en aangezien de Buizel zich nog niet gewonnen wilde geven. Opnieuw kwam het oranje wezen in beweging en vuurde dit keer een aantal supersonische golven die rechtop Sora afkwamen, “Sora ontwijk!” riep Kenta waarschuwend maar de aanval was te snel om te ontwijken waardoor de Plusle volop werd geraakt en vervolgens op de grond terecht kwam door de impact, bezweek de Buizel door de verlamming en zakte in elkaar. Misschien was dit wel genoeg? Snel greep Kenta een nieuwe Pokéball uit zijn zak en gooide het voorwerp snel voordat het wezentje nog overeind kon komen, werd de Buizel opnieuw opgezogen door de Pokéball die weer opnieuw begon met bewegen..

De Pokéball bleef een tijdje heen en weer schudden, voordat de Buizel weer uit de Pokéball kwam, klaar om verder te gaan aan het gevecht.


Triomfantelijk keek de Buizel naar Kenta en Sora die elkaar verbijsterd aanstaarden, hij was nog niet van plan zich over te geven zelfs niet na een combi van twee elektrische aanvallen? De jongen grijnsde nog breder en probeerde Sora aan te kijken die het alles behalve amusant vond.. de Plusle had haar geduld nu verloren. Voordat de jongen besefte wat er gebeurde, rende Sora halsoverkop rechtop de Buizel af die op zijn beurt de onverwachte Quick Attack wist te ontwijken. Alleen dat was een grove fout geweest van hem, in de tussen tijd had de Plusle haar Spark op geladen en ontlaadde zich op volle kracht.. het was duidelijk voor de jongen wat Sora’s plan was maar het had geen nut om boos te worden. Het had echter wel veel effect want het was een schot in de roos maar dan nog je moest de Buizel niet onderschatten. Kenta keek naar de Buizel die opnieuw koppig overeind kwam terwijl hij amper rechtop zijn poten kon blijven staan door de eerdere Spark aanval en de verlamming. Sora liet zich echter door niks tegenhouden toen de wezel op nieuw een Water Gun afvuurde die rakelings langs haar hoofd vloog, reageerde de Plusle door stevig op haar vier pootjes te staan. “Sora, we doen die combinatie nog een keer!” Het gele wezentje knikte vol zelfvertrouwen en zette zich opnieuw af tegen de grond terwijl ook de Buizel een Quick Attack als tegenaanval inzette waardoor de twee Pokémon op volle snelheid op mekaar afrende, Sora sprong toch nog net iets te laat opzij. De Plusle raakte uit balans waardoor ze haar concentratie verloor en haar aanval niet kon uitvoeren, grijnsde ze gemeen. “Huh..?” bracht Kenta er verward uit zodra hij zag wat er was gebeurd, het gele wezentje had de staart van de Buizel beet gepakt die hevig tegenstribbelde. Uit paniek vuurde de Buizel een nieuwe Sonic Boom uit maar Sora hield echter stand toen ze volop werd geraakt door de aanval. Kenta zette een brede glimlach op.. Sora deed haar naam eer aan, ze deed nu een hele roekeloze poging om de Buizel aan te vallen. “Sora! Doe nu je Spark.. op volle kracht!” De Buizel die de Plusle van zich af wou schudden voordat ze de aanval had opgeladen, rende van hot naar her zonder te kijken waar hij liep en bezweek uiteindelijk door over een steen heen te struikelen, ontlaadde Sora haar Spark op volle kracht en nu ze contact maakte met het lichaam van de Buizel scheen het meer effect te hebben, het had sowieso al veel effect op de het wezentje want was een Water Pokémon. Zodra de Buizel weer een wanhopige poging deed overeind te komen dan wilde Kenta het gevecht staken.. want hij wilde de Buizel geen pijn meer doen maar alleen als hij tot het uiterste zou gaan en niet zou blijven zitten om door te gaan in zijn toestand. En daarbij had Sora haar limiet ook al bereikt, ze had veel uithoudingsvermogen maar het kon op den duur zelfs voor de Plusle teveel worden. Kenta keek twijfelend naar de Buizel die nog steeds bewusteloos op de grond lag, pakte hij een nieuwe Pokéball uit zijn zak die hij voor de derde en laatste keer op de Buizel gooide, die opnieuw werd opgezogen door de Pokéball. Kenta balde gespannen zijn hand tot een vuist, was dit dan het gevoel die ervoor zorgde dat je hoopte dat je Pokémon er in zou blijven zitten? Zelfs Sora was nu zo gespannen dat ze erbij was gaan zitten..

Ondanks dat de Buizel sterk verzwakt was, bleef de Pokéball een lange tijd bewegen, alsof hij het gevecht niet op wilde geven. Het was echter tevergeefs; de Buizel kon niet meer uit de Pokéball komen. Je hebt een Buizel (level 14) gevangen!


Voor een moment dachten Kenta en Sora dat de Buizel er weer uit zou komen maar dat hadden ze dus verkeerd gedacht. Tot zijn grote genoegen bleef de Pokémon zitten wat de jongen eerst niet wilde geloven maar toch was het zo, hij had voor het eerst in zijn leven een Pokémon gevangen! In eerste instantie scheen Sora het ook te moeten verwerken, iets wat hij volkomen begreep. Kenta liep snel naar de Pokéball toe met Sora aan zijn zijde waar hij op zijn knieën ging zitten, “Weet je Sora, zonder jou was het me niet gelukt,” mompelde Kenta tegen de Plusle die vragend opkeek en naar de Pokéball van de Buizel staarde. “Plu!” piepte het wezentje waarna ze tevreden op zijn schouder sprong terwijl ze met haar hoofdje langs zijn wang ging, zag ze meteen dat de ogen van Kenta droevig naar de lucht keken. Hierdoor besloot Sora op zijn hoofd te klimmen en zijn haren door de war te schudden, vandaag was een leuke dag en dat moest niet verpest worden door aan Haruka te denken, het werd tijd dat Kenta dat ging inzien. Tot grote genoegen moest de jongen lachen om het initiatief van de Plusle en gooide vervolgens de Pokéball van de Buizel op de grond die opensprong waar het wezentje uit verscheen met een pijnlijke grimas op zijn gezicht. Kenta legde een hand op het pootje van de wezel en balde zijn hand tot een vuist met een grijns op zijn gezicht, “Goed, nu je een lid van het team bent moet je nog een naam hebben.” Zowel Sora als de Buizel keken mekaar veelbetekenend aan zodra Kenta dat had gezegd maar de Buizel scheen het niet erg te vinden, het viel de Plusle op dat hij er nogal opgelucht uitzag.. Jake had haar wel iets vertelt maar ze vond het nogal vreemd dat hij zijn eigen naam niet wilde houden, Kenta wist hier echter niks vanaf. De Plusle en Buizel keken afwachtend naar hun trainer die zijn hersens nog aan het pijnigen was voor een naam. De jongen boog zich over de Plusle heen zodat hij de Buizel aan kon kijken, “Wat dacht je van Natsu?” vroeg Kenta toen met een brede glimlach aan het oranje wezentje die een bedenkelijke uitdrukking op zijn gezicht had maar toen instemde, sprong hij onverwachts in de armen van Kenta die zijn evenwicht verloor door de plotselinge knuffel. Grinnikend vielen de twee op de grond waarbij Sora een warme glimlach op haar gezicht had staan.. het was maar goed dat Natsu nog steeds een vrolijke Pokémon was, ook nadat hij zo was achtergelaten en verraden door zijn oude trainster waarbij ze zich goed kon indenken wat de Buizel had moeten doorstaan.. wat dat betreft hadden Kenta en Natsu wel iets gemeen, al zat dat van de jongen heel anders in mekaar dan dat van Natsu. Grijnzend keek Sora toe hoe de twee overeind kwamen en naar haar toe kwam lopen bukte Kenta zich voor een tweede keer waarna ze voelde hoe ze werd opgetild door de jongen, “Laten we voordat we gaan trainen eerst terug naar het Pokémon Center gaan dan gaan we daarna naar de heetwaterbron om te relaxen voordat we beginnen aan onze training,” deelde Kenta toen mee en zette Sora op zijn schouder die instemmend knikte net als Natsu, liep de jongen met zijn Pokémon aan zijn zijde terug naar de bewoonde wereld, Lake Brume achterlatend..