IndexMapLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

Deel
 

 Arrive at Port Billow.

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Kenta Kazuki

Kenta Kazuki

EXP : 4056
Aantal berichten : 13
Registratiedatum : 12-01-13
Leeftijd : 24

Trainer ID
Leeftijd: 14
Occupatie: Trainer
Party Pokémon:

Arrive at Port Billow. Empty
BerichtOnderwerp: Arrive at Port Billow.   Arrive at Port Billow. Emptydi jan 15, 2013 11:49 am

Twee emotieloze ogen staarden over de reling van het gigantische schip heen, kijkend hoe Kikomo Island steeds dichterbij kwam. De jongen met de paarse koptelefoon hield een klein amuletje in zijn ene hand terwijl hij met de andere zijn Plusle over haar hoofdje aaide. Het kleine wezentje genoot van alle aandacht die ze van haar trainer ontving, vanwege de kou die hen naderde had de jongen haar een blauwe sjaal omgedaan met printen van verschillende Knaagdierachtige Pokémon. Kenta had er zelf geen last van.. hij vond het prima zo. Het schip naderde langzaam waardoor Sora een beetje ongeduldig begon te worden, ze had de hele reis, al die tijd bij Kenta moeten blijven waardoor ze haarzelf verveelde en niet veel haar poten had kunnen strekken. Natuurlijk hadden de twee wel wat gedaan aan boord maar niet genoeg voor de Plusle om haar energie kwijt te raken. “We zijn er bijna, meisje, rustig,” mompelde Kenta tegen het gele wezentje die op zijn schouder stond te trappelen om ervan af te springen en het eiland te ontdekken. Uiteindelijk werd er omgeroepen dat ze waren aangemeerd, wat ervoor zorgde dat Kenta naar zijn kamer ging waar zijn tas en vest lagen met Sora op de hielen. Zodra Kenta zijn spullen had verzameld stond Sora al bij de deur. Kenta balde zijn hand vastbesloten tot een vuist en grijnsde licht naar de Plusle, gebaarde naar haar dat ze mee moest komen om aan land te gaan.

Kenta deed tijdens het lopen zijn vest aan terwijl hij snel op zijn horloge tuurde hoe laat het was, zo rond tienen. Dat moest wel te doen zijn, toch? Hij wilde in ieder geval voor de avond een kamer zien te regelen, desnoods alleen voor vanavond. Vanuit zijn ooghoeken hield hij de Plusle in de gaten die voor hem uitliep, Sora was zo te zien in haar nopjes. “Sora, niet te ver hé?” De Plusle reageerde door te knikken en liep terug om soepel op zijn schouder te springen terwijl ze zich tussen Kenta’s vest door wurmde. “Plusle!” piepte het wezentje vrolijk. De jongen ritste zijn vest een stukje open zodat ze haar pootjes eruit kon steken en zich vast kon houden, nu was alleen haar hoofdje nog te zien. Kenta begon stevig door te lopen, diep in gedachte verzonken terwijl de muziek zachtjes afspeelde in zijn koptelefoon. Hij dacht weer aan Haruka, daarom haalde hij de foto tevoorschijn die hij voor zijn verjaardag had gekregen.. Kenta keek naar haar gezicht, het voelde verschrikkelijk om te moeten accepteren dat ze er niet meer was maar wat kon hij daaraan doen? Niets.. Het voelde als zijn plicht om die belofte na te komen, daarom ging hij dit doen voor haar. “Plu?” De jongen schrok op toen hij de stem van Sora plots door zijn muziek heen hoorde en drukte zijn mp3 op pauze terwijl hij zijn koptelefoon van zijn oren afhaalde en van zijn hoofd liet glijden om het voorwerp vervolgens op zijn nek liet hangen. “Er is niks meis.. maak je maar geen zorgen.” Hij kroelde over haar rode wangetje terwijl hij naar het golvende water bleef staren.. Kenta was zonder zelf te beseffen naar de Pier toe gelopen waar geen schepen waren aangemeerd, alleen zijn blik gleed naar de Plusle die naar iets scheen te wijzen. “Plu! Plu!” piepte het wezentje enthousiast maar Kenta kon niet thuis brengen wat Sora nou precies wilde. “Wat is er?” vroeg de jongen en volgde haar kleine pootje die naar iets of iemand scheen te wijzen..





Terug naar boven Ga naar beneden
Kayla Mawile
Over 9000
Kayla Mawile

EXP : 4077
Aantal berichten : 100
Registratiedatum : 31-12-12
Leeftijd : 28

Trainer ID
Leeftijd: 17
Occupatie: Misc
Party Pokémon:

Arrive at Port Billow. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrive at Port Billow.   Arrive at Port Billow. Emptywo jan 16, 2013 6:29 am

Met een glazige blik in haar ogen keek Kayla uit over de zee. Terwijl ze probeerde om haar hoofd leeg te maken, was het tegenovergestelde gebeurd. Kijkend naar de golven, had ze nostalgie gevoeld. Ze dacht terug aan de dag waarop ze naar Kikomo Island was gekomen. Het was een mooie dag geweest. Een dag zoals het vandaag ook was, maar dan beter. De zon had geschenen, en had een warme gloed verspreid over het eiland. Het eiland had aangenaam geleken. Als een oude vriend die ze na een lange tijd weer zag. Toen ze voor het eerst voet aan wal zette op Kikomo Island, had ze gedacht dat het een paradijs was. Het eiland was zo prachtig geweest… Een zachte glimlach verscheen op haar gezicht. Ze leek wel een oud vrouwtje dat herinneringen aan haar overleden man ophaalde. Misschien was ze dat ook wel. Misschien moest ze wel in een bejaardentehuis gaan wonen. Als ze geluk had, zou het nog in de kosten schelen ook. Ze hees haarzelf overeind van het krakkemikkige ijzeren bankje waar ze op zat. Vandaag was een rustige dag geweest. Ze had een deel van de klusjes die haar ouders haar hadden gevraagd om te doen al achter de rug, en op het moment was ze druk bezig met het uitstellen van het laatste klusje dat op de lijst stond. Boodschappen doen. Want als er iets was waar ze geen zin in had, dan was het om nu door de winkelstraten van Kikomo Island heen te lopen. Aangezien het nu nog redelijk rustig zou moeten zijn, zouden de verkopers haar waarschijnlijk allemaal spullen die ze niet nodig had proberen aan te smeren. Nee, ze kon beter wachten tot het wat later op de dag was, en het wat drukker zou zijn. Dan zou ze met gemak de verkopers kunnen ontlopen, terwijl ze in een mum van tijd alle boodschappen zou kunnen kopen. Dat was veel voordeliger voor haar.

Langzaam liet Kayla haar blik rond glijden. Ze had al een tijdje het gevoel dat er iets mis was. Dat er iets niet klopte. Maar het gevoel plaatsen, dat kon ze niet. Ze fronste, en keek nog een keer om haar heen. Wat miste er in het plaatje…? Ze verstijfde. Natuurlijk. Dat ze het niet eerder had opgemerkt. Prince was weg. Het was niets voor hem om weg te lopen. Niet zomaar, in ieder geval. Hoe dan ook, ze zou hem moeten zoeken. Hij zou het haar namelijk nooit vergeven als ze hem ergens voor oud vuil had achtergelaten, en ze niet eens de moeite zou hebben gedaan om naar hem opzoek te gaan. Nee, Prince kon ze beter te vriend houden. En dat was niet omdat hij op het moment de enige was die ze had. Nee, het was omdat ze in de ochtend rustig op wilde kunnen staan, in plaats van wakker worden door in de eieren die op wonderbaarlijke wijze in haar sloffen waren verschenen te staan. Want dat was haar al eens eerder gebeurd. En ze kon je vertellen, het was alles behalve prettig geweest. De schade aan haar sloffen was evenmin onherstelbaar geweest, waardoor ze gedwongen was om een nieuw paar te kopen. En de sloffen die ze nu had, wel, daar wilde ze nog een tijdje mee rond kunnen lopen, als het even kon. Dus, er zat niets anders op dat op zoek te gaan naar haar Pokémon. Ze stopte haar half verkleumde handen in haar zakken, en begon te lopen in de richting van de plaats waarvan ze herinnerde dat ze haar Larvitar voor het laatst had gezien. Ze had gedacht dat het nog wel een tijdje zou duren voordat ze haar Pokémon zou vinden, maar niets was minder waar. Toen ze hem eenmaal had gevonden, wenste ze zelfs dat ze niet eens naar hem opzoek was gegaan. Hoe was hij hier in Arceus naam in verzeild geraakt.

Prince was, wonder boven wonder, bovenin een roestige lantarenpaal geklommen, waar hij dingen schreeuwde naar het groepje Zigzagoon dat zich onderaan de paal had verzameld. De Zigzagoon keften op hun beurt woedend terug naar Prince. Ze wilde eigenlijk niet eens weten waar het allemaal over ging. Hoe was het mogelijk dat niemand dit tafereel had opgemerkt…? Niet dat ze het erg vond dat nog niemand het had gezien. Integendeel. Het was juist in haar voordeel dat nog niemand het had opgemerkt. Ze moest er niet aan denken dat iemand haar Pokémon zo zou zien. Ze zou zich schamen. Want welke zichzelf respecterende trainer raakte haar Pokémon nou weer kwijt? Al helemaal als je keek naar de omstandigheden waar haar Larvitar in verkeerde. Want ze wist niet wát hij had uitgespookt, maar het kon nooit veel goeds zijn. Waarom had hij anders ruzie met een horde Zigzagoon? Kayla haalde diep adem, terwijl ze een manier probeerde te vinden om haar Pokémon te redden. Hem laten terug keren in zijn Pokéball was geen optie. Hij zou haar dan alsnog haten. Niet omdat ze hem was kwijtgeraakt, maar omdat ze hem in zijn Pokéball had gestopt. Oftewel… Ze zou het op moeten nemen tegen een stuk of vijf Zigzagoon. In haar eentje. Daar zou ze niet zonder kleerscheuren vanaf komen, maar… Zo moeilijk zou dat niet moeten zijn, of wel? Ze wilde net op de Zigzagoon aflopen, toen de Pokémon stil vielen. Er was iets veranderd. Ze slikte toen ze de oorzaak van de stilte zag. Met een langzame tred kwam een Linoone aangelopen. Alsof de Pokémon een god was, gingen de Zigzagoon aan de kant. De Linoone nam de paal en de Larvitar een tijdje in zich op, en het leek of de Zigzagoon hem probeerde uit te leggen wat er aan de hand was. Dit zou alleen maar slecht af kunnen lopen, of niet soms? De Linoone zette een paar passen terug, en ramde de paal vervolgens. Een luid gekraak klonk, samen met een angstkreet van Prince. Zoiets kon ze nooit in haar eentje aan. Zoekend naar hulp keek Kayla om haar heen.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://kansai.actieforum.com/
Kenta Kazuki

Kenta Kazuki

EXP : 4056
Aantal berichten : 13
Registratiedatum : 12-01-13
Leeftijd : 24

Trainer ID
Leeftijd: 14
Occupatie: Trainer
Party Pokémon:

Arrive at Port Billow. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrive at Port Billow.   Arrive at Port Billow. Emptydo jan 17, 2013 12:10 pm

Voordat Kenta er iets aan toe kon voegen wurmde de Plusle zich uit zijn vest en sprong behendig op de grond om volgens ervandoor te rennen. De jongen bleef even overdonderd toekijken hoe Sora wegrende om er niet veel later achter aan te rennen. “Sora wacht!” riep Kenta erachter aan en probeerde uit alle macht zijn Pokémon bij te houden hierdoor slaakte Kenta een zucht.. Sora was geen steek veranderd en dat was maar goed ook. Wat de Plusle had aangetrokken was niet, wat je noemt normaal. Het waren zeven Pokémon, een daarvan herkende hij, dat was een Larvitar die overigens in een lantaarn paal zat en die geen kant op kon doordat de andere zes de Larvitar hadden omsingeld. De vijf kleine wasbeerachtige wezentjes hadden een zigzaggende print op hun vacht. Kenta had nog nooit zulke Pokémon gezien, laat staan dit ooit mee te maken dat Pokémon andere Pokémon pestte. Zijn blik gleed naar de laatste en ook de grootste en langste van het groepje, de Pokémon had in tegenstelling tot de andere vijf wezentjes, een beige vacht met bruine strepen en leek eerder op een harige worst op poten. Snel pakte hij zijn Pokédex die hem vertelde dat het kleine wezentje een Zigzagoon was en de lange zijn geëvolueerde vorm was, een Linoone. Kenta balde zijn hand tot een vuist terwijl zijn blik over het groepje gleed in de hoop dat hij Sora ergens op kon vinden… De Plusle bevond zich recht tegenover de Linoone terwijl ze dreigend vonkte en met een blik alsof ze wou zeggen dat het niet eerlijk was om in een groep, een Pokémon aan te vallen die zich niet kon verweren. Kenta beet op zijn onderlip, daar schuin tegenover hem stond een meisje.. hij slikte even. Dit zou een stuk moeilijker worden dan gedacht maar hij kon Sora dit ook niet alleen laten opknappen, ze was dan sterk van zijn vorige reis maar dat betekende niet dat zij de Zigzagoon en Linoone in haar eentje aankon. “Sora.” De Plusle draaide zich naar hem om toen ze haar naam hoorde en Kenta zag staan, een brede grijns vormde zich om haar mond. Kenta wierp een blik op het meisje en van haar naar de Larvitar, daarop maakte hij uit dat die twee bij mekaar hoorde. Wat het ook was wat de Larvitar deze Pokémon had aangedaan, hij kon ze niet zomaar in de steek laten…
Terug naar boven Ga naar beneden
Kayla Mawile
Over 9000
Kayla Mawile

EXP : 4077
Aantal berichten : 100
Registratiedatum : 31-12-12
Leeftijd : 28

Trainer ID
Leeftijd: 17
Occupatie: Misc
Party Pokémon:

Arrive at Port Billow. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrive at Port Billow.   Arrive at Port Billow. Emptyvr jan 18, 2013 3:41 am

Op het moment dat Kayla er van overtuigd was dat ze geen hulp zou krijgen van buitenaf, en ze recht op de lantarenpaal af had willen stormen, ongeacht de consequenties, was het daar. De hulp die ze nodig had was gearriveerd. Een kleine, geel met rode Pokémon was komen aangerend, en had de aandacht getrokken van de Linoone, die hierdoor was gestopt met het rammen van de lantarenpaal, die met elke klap die hij had gekregen hardere kraak geluiden had gemaakt. Het duurde maar een paar seconden, of er arriveerde nog iemand. Een jongen, waarvan ze vermoedde dat hij de trainer van de Plusle was. De jongen keek naar haar, en vervolgens naar haar Larvitar. Arceus zij dank, iemand was haar te hulp geschoten. Of daar leek het in ieder geval op. Ze balde haar handen tot vuisten. Dit zou misschien haar enige kans zijn om haar Larvitar uit de paal te kunnen bevrijden zonder hem in zijn Pokéball te hoeven stoppen. Sterker nog, het was niet eens mogelijk geweest om dat te doen. Ze had zijn Pokéball thuis laten liggen, verwachtend dat ze hem toch niet nodig zou hebben. Dat bewees maar weer eens dat ze de slechtste trainer ooit was. Het was maar goed dat ze maar één Pokémon had waar ze op moest letten. Anders zou de situatie waarschijnlijk nog veel erger zijn geweest. Kayla fronste, beseffend dat de Pokémon niet veel langer afgeleid zouden zijn door de Plusle. Het was nu of nooit.

Zonder ook maar een seconde na te denken over het roekeloze plan dat ze zojuist had bedacht, sprintte ze op de lantarenpaal af. Ze zette haarzelf af, en sprong zo hoog mogelijk de paal in. Voordat de Zigzagoon en Linoone door hadden wat er was gebeurd, was ze al halverwege de paal geklommen. Zonder enige moeite klom ze steeds hoger. Sinds ze op Kikomo Island was, had ze miljoenen dingen beklommen. Bomen. Touwen. Rotsen. Muren. In vergelijking met dat, was het klimmen in een lantarenpaal kinderspel voor haar. Ze klauterde snel omhoog, en strekte haar arm naar haar Pokémon, die zich trillend van angst vast had geklampt aan de bovenkant van de paal. “Kom maar, Prince. Ik ben het maar,” mompelde ze, terwijl ze zachte sussende geluidjes maakte. Als ze hem niet eerst wist te kalmeren, zou hij de paal nooit los laten. En als je naging hoe krakkemikkig de paal al was, en haar gewicht er nu ook nog eens bij op werd geteld, dan was de kans dat ze samen op de grond zouden vallen behoorlijk groot. Kayla haalde diep adem, en vroeg haar af of ze werkelijk zo verstandig bezig was. Als ze Prince al naar beneden zou weten te krijgen, zouden ze hem dan niet alsnog aanvallen op het moment dat hij op de grond zou staan? En als je naging hoe verstijfd van angst hij nu al was… Zou hij dan überhaupt iets terug kunnen doen? Kayla schudde met haar hoofd. Dat was niet hoe ze wilde denken. Bovendien… De jongen en zijn Plusle waren er ook. Zij zouden kunnen helpen. Hopelijk. Een harde dreun liet de paal heen en weer schudden. Kayla klampte haarzelf stevig vast, er hierdoor voor zorgend dat ze net niet naar beneden viel. Haar blik gleed omlaag, waar ze zag dat de Zigzagoon het werk van de Linoone hadden overgenomen. Fijn. Ook dat nog. Ze hees haarzelf wat verder omhoog, zodat haar Pokémon nu binnen handbereik was.

Ze strekte haar arm uit, en sloot deze om haar Pokémon heen. “Het is goed, Prince…” mompelde ze opnieuw, terwijl ze hem voorzichtig van de paal af probeerde te trekken. Ze klemde de paal nog wat strakker vast, haarzelf voorbereidend op een nieuwe klap. Aah, de beheerders van Kikomo Island zouden vast niet blij zijn als ze zagen wat er met de paal gebeurde. Kayla vermande haarzelf, en wachtte tot de paal stopte met trillen na een nieuwe tackle van een van de Zigzagoon. Nu was haar kans. Ze sloot haar arm stevig om haar Pokémon heen, en rukte hem vervolgens met gewed van de paal af. Kayla keek naar beneden, de situatie inschattend. Als ze nu los zou laten, was er een grote kans dat ze op een van de Zigzagoon zou vallen. Wel, er zat niets anders op. Bovendien, ze zouden vast wel aan de kant gaan. Zo slim waren ze hopelijk nog wel. Nu maar hopen dat ze haar niet als gekken zouden bestormen op het moment dat ze de grond raakte. Kayla telde tot drie, en liet de lantarenpaal vervolgens los. Op het moment van landing ging ze door haar knieën, om de harde val wat te breken. Een steek ging door haar linker enkel. Damn. Ze was niet goed geland. Snel nam ze de situatie in haar op. Omsingeld door Zigzagoon. Een kwade Linoone. Een bange Larvitar. Een waardeloze trainer die niet goed kon rennen. Ze had het weer eens goed voor elkaar. Ze schudde met haar hoofd, en leunde op haar andere been, terwijl ze de pijn probeerde te negeren. Haar blik ging naar de jongen en de Plusle, hopend dat het hun wat beter af ging. Of dat ze er überhaupt nog waren. Ze grijnsde lichtjes, in een poging te verhullen dat er iets mis was met haar enkel.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://kansai.actieforum.com/
Kenta Kazuki

Kenta Kazuki

EXP : 4056
Aantal berichten : 13
Registratiedatum : 12-01-13
Leeftijd : 24

Trainer ID
Leeftijd: 14
Occupatie: Trainer
Party Pokémon:

Arrive at Port Billow. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrive at Port Billow.   Arrive at Port Billow. Emptyza jan 19, 2013 12:51 pm

De Linoone kwam met een enorme snelheid rechtop Sora afrennen, “Sora ontwijk hem!” riep Kenta waarschuwend toen het wezen recht op de Plusle afstormde. Sora reageerde door net op tijd aan de kant te springen maar daardoor raakte ze uit balans en viel op haar achterste. De jongen beet op zijn onderlip, dit kon Sora nooit winnen! Ontwijken zal niet heel veel helpen daarvoor was de Linoone veels te snel misschien moest hij dit met snelheid aanpakken door zoveel mogelijk schade aan te richten met Quick Attack en Spark. Kenta balde zijn hand tot een vuist, “Sora, ontwijk de Linoone’s snelheid met je Quick Attack, val hem daarna aan met je Spark!” De Plusle knikte vastbesloten toen de Linoone opnieuw met een enorme snelheid op haar af rennen dit keer was het echter te laat om deze aanval te ontwijken want Sora was niet op tijd weggesprongen en was volop geraakt waardoor ze weg werd geslingerd. De Plusle jammerde van de pijn toen ze op de grond terecht kwam, “Sora, pas op daar komt ie weer!” maar de Linoone had geen genade en tackelde de Plusle nog een keer die weer een stukje werd weggeslingerd en weer op de grond belandde. Kenta kneep krampachtig in zijn gebalde vuist.. er moest toch een manier zijn om deze Linoone te verslaan? Sora dacht er anders over en kwam koppig overeind al koste het haar veel moeite om op haar pootjes te blijven staan. Het viel Kenta op dat de Linoone alleen recht door kon gaan dus… snel keek hij om zich heen maar zag niets dat hem kon hem of Sora kon helpen. Opnieuw kwam de Linoone regelrecht op Sora afrennen die door haar poten was gezakt omdat het haar veel moeite koste. De jongen kon niet langer toekijken hoe Sora de grond in werd gestampt.. zonder enig besef wat hij deed rende hij naar Sora toe voordat deze de genade klap kreeg, hij zakte door zijn knieën van de klap maar bleef overeind staan. Met een oog dichtgeknepen.. het had wel pijn gedaan maar Sora was hem veels te belangrijk om gewond te laten raken, het zal enkel een blauwe plek worden meer niet.

In een fractie van een seconde opende Sora haar roodbruine oogjes en sprong overeind terwijl ze kwaad naar voren en een bezorgde blik naar Kenta toewierp die alweer overeind stond. De jongen grijnsde enkel naar haar toen ze hernieuwde energie had gekregen door Kenta roekeloze poging haar te beschermen. “Sora, doe je Spark aanval op volle kracht!” riep Kenta terwijl hij de Linoone in zijn vizier kreeg, rende de Plusle zonder enkel probleem recht op het wezen af die opnieuw zijn Headbutt uitvoerde maar doordat Sora al haar woede en frustratie in die Spark gooide ramde ze met volle kracht de Linoone omver.. die uitgeschakeld op de grond bleef liggen maar de Plusle zakte van vermoeidheid in elkaar. “Sora!” Kenta knielde naast zijn Plusle neer en tilde haar voorzichtig op, “Plu..” mompelde ze zwakjes maar met een kleine glimlach op haar snoet. De jongen haalde een Oranbes uit zijn zak om het wezentje wat op te peppen die de bes , hoorde Kenta een hoop herrie bij het meisje vandaan komen.. nou ja het waren die Zigzagoon. Hij wist niet wat er in de tussen tijd was gebeurt omdat hij teveel met Sora bezig was geweest maar was duidelijk dat die beesten een probleem hadden tegen het meisje met haar Larvitar. Sora sprong koppig uit zijn armen en kwam wankelend op de grond terecht terwijl ze met een kwade naar de Zigzagoon keek, waardoor hij aannam dat hij het meisje moest helpen.. even dacht hij aan wat Haru-chan zou hebben gedaan in deze situatie, zij zou ongeacht hoe moeilijk het ook was, hebben geholpen. De jongen balde zijn andere hand nu ook tot een vuist, vervolgens knikte hij Sora toe en rende met de Plusle aan zijn zijde op het groepje af. “Sora, doe je Thunder Wave!” De Plusle knikte, balde haar vuistjes en ontlaadde haar elektriciteit zodat de Zigzagoon aan de kant sprongen waardoor Kenta zich er tussen kon wurmen en voor haar kon gaan staan om eventuele aanvallen van haar weg te houden maar toen hij een blik op de Plusle wierp die ontzettend uitgeput was, beet hij op zijn onderlip.. zou Sora dit wel aan kunnen?
Het gele wezentje had in iedergeval genoeg energie om dreigend te kunnen vonken dus dat moest wel het geval zijn. Even wierp Kenta een bezorgde blik op het meisje met de Larvitar in haar armen achter hem. “Is alles verder in orde?” mompelde hij bezorgd terwijl hij haar even snel in zich opnam.. het viel hem op dat ze bijna geen gewicht op haar ene been gaf.. hem kon je niet zo snel voor de gek houden dat was een ding. Opeens hoorde hij een hoop gepiep en gejammer, de Zigzagoon rende een voor een ieder een kant op. Sora had ze weten weg te jagen, op de een of andere manier.. wat het ook was, het was de Plusle gelukt. Alleen hierdoor zakte ze uitgeput op haar achterwerk nadat de Zigzagoon verdwenen waren, keek ze Kenta aan die haar licht grijnzend aankeek. Ze liep wankelend naar het meisje met de Larvitar toe om te kijken of ze in orde waren, “Plusle!” piepte ze en keek bezorgd van de Larvitar naar het meisje.. Kenta hield zich verder stil, wachtend op antwoord..
Terug naar boven Ga naar beneden
Kayla Mawile
Over 9000
Kayla Mawile

EXP : 4077
Aantal berichten : 100
Registratiedatum : 31-12-12
Leeftijd : 28

Trainer ID
Leeftijd: 17
Occupatie: Misc
Party Pokémon:

Arrive at Port Billow. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrive at Port Billow.   Arrive at Port Billow. Emptyzo jan 20, 2013 1:55 am

Kayla had haar ogen gesloten en zich schrap gezet, verwachtend dat de Zigzagoon haar en Prince zouden aanvallen. Ze waren eindelijk binnen bereik van de Pokémon. Een veel betere kans zouden ze niet krijgen. Maar de aanvallen bleven uit. Ze gebeurden niet. Wachtten ze soms ergens op? Ze opende haar ogen, nieuwsgierig naar de reden die er voor zorgden dat zij en Prince niet werden aangevallen. Ze zag kleine, elektrische vonken van de Zigzagoon staan, en de hijgende Plusle van de jongen die in het midden stond. Had de Plusle een elektrische aanval gebruikt, en er zo voor gezorgd dat de Zigzagoon niet aan konden vallen? Want als dat het geval was, dan was ze de Pokémon op zijn minst een bedankje verschuldigd. Dat was, als hij niet bezweek voordat ze van de Zigzagoon af waren. Want die waren altijd nog het hoofdprobleem. Ze betwijfelde namelijk of de Zigzagoon zouden vertrekken na een enkele elektrische aanval. “Is alles verder in orde?” vroeg de jongen plotseling. Kayla keek hem verbaasd aan. Had hij het opgemerkt? Dat er iets met haar enkel was? Trubbish. Ze hoopte van niet. Want als hij het had opgemerkt, dan zouden de Zigzagoon het al helemaal hebben gezien. En als er iets was wat je niet wilde als het om wilde Pokémon ging, dan was het dat ze zagen dat je verzwakt was. Dan was je de zwakste schakel. Het persoon in de groep dat het makkelijkst uit te schakelen was. De eerste stap naar overwinning. Kayla slikte, en probeerde wat gewicht op haar pijnlijke enkel te plaatsen, zodat het op zijn minst een beetje zou lijken alsof ze er geen last van had. Een hoog gepiep klonk, afkomstig van de Zigzagoon. Kayla trok haar wenkbrauwen verrast op. De Zigzagoon vluchtten weg, te bang om nog verder tegen de Plusle te vechten. Kayla haalde opgelucht adem, en leunde achterover tegen de lantarenpaal aan. Het was voorbij. Kayla liet haarzelf tegen de paal omlaag zakken. Haar Larvitar, die zijn ogen inmiddels langzaam aan weer durfde te openen, keek schuchter om zich heen. “Doe dat NOOIT meer. Begrepen, Prince?” gromde ze tegen de Pokémon. Deze keek enkel zwijgend voor zich uit, blijkbaar nog steeds te erg in shock om ook maar iets zinnigs uit te kunnen brengen.

Kayla slaakte een zucht. Pokémon. Wat moest je er mee. Je kon niet zonder ze, maar ook niet bepaald met ze. Al helemaal niet als je er een had die zijn eigen wil doordramde wanneer het maar even kon. Kayla keek omhoog naar de jongen, alsof ze nu pas herinnerde dat hij er ook nog was. Ohja. Ze zou hem moeten bedanken voor zijn hulp. Want dat was normaal. Ze dwong haarzelf om te grijnzen. “Bedankt voor je hulp. Ik zou niet weten wat ik had gedaan als je Plusle niet was aan komen rennen,” zei ze, hopend dat dit goed genoeg was voor hem. Kort nam ze haar eigen Pokémon in haar op. Behalve dat hij behoorlijk geschrokken was van wat er zojuist gebeurd was, leek hij op een paar kleine schrammetjes helemaal in orde te zijn. Alles zou goed komen met hem. De kleine Plusle wankelde in hun richting. Kayla nam de Pokémon in haar op. In vergelijking met zowel haar enkel als haar Larvitar, was deze Plusle er veel slechter aan toe. Was dit haar toedoen? Dat moest wel. Want voordat de Plusle zich in de strijd had gegooid, had hij niet gewankeld. Op zijn minst. Met een zachte glimlach stak ze haar arm uit naar de Plusle, om deze te kunnen aaien. Deze Plusle… Waarom was deze haar te hulp geschoten? Het was niet alsof deze haar iets verschuldigd was. Kayla fronste. Haar achterwerk begon koud te worden door de grond. Misschien zou ze maar weer op moeten staan. Ze pakte de lantarenpaal met haar ene hand vast, terwijl ze haar andere arm om haar Pokémon bleef klemmen. Vervolgens plaatste ze haar gewicht op haar goede been, en hees ze haarzelf overeind. Nee, dit was absoluut niet beter. Maar als ze op de grond zou blijven zitten, dan leek ze zo zielig.

“Je Pokémon… Is ze verder in orde?” vroeg Kayla ietwat bezorgd. De vraag of ze zelf in orde was, die negeerde ze. Het was haar enkel maar. Die zou er wel weer bovenop komen. De Plusle, aan de andere hand, was veel erger gewond. En dat was haar schuld. Damn. Nu stond ze nog bij de jongen in het krijt ook. Ze haatte het om bij anderen in het krijt te staan. Ze voelde zich altijd zo schuldig wanneer dat gebeurde. Net zoals vele andere dingen, was het hebben van een schuldgevoel een van de dingen waar ze absoluut niet tegen kon. Misschien dat ze iets terug zou kunnen doen. Iets waardoor ze zich minder schuldig zou voelen. Maar wat? Ze kon immers moeilijk het leven van zijn Pokémon op staande voet redden. Zo werkte dat niet. “Ik denk dat ik naar het Pokémon Center ga. Om te controleren of mijn Larvitar verder in orde is,” deelde Kayla mee. Ze fronste lichtjes. Dit was het punt waarop ze hem zou vragen om met haar mee te gaan, of niet soms? Het punt waarop ze vriendelijk zou moeten doen, en ze zou moeten doen alsof het haar daadwerkelijk uitmaakte wat er met de jongen zou gebeuren. Wel, misschien deed ze dat ook wel. Een heel klein beetje. Meer niet. Kayla toverde een glimlach tevoorschijn. “… Kom je mee? Want… Je Plusle. Het lijkt alsof ze niet helemaal in orde is. Fysiek, bedoel ik. Ze is gewond.” Wauw. Dat was smooth. Niet dus. Ze zette een paar stappen in de richting van de jongen, terwijl ze haar best deed om haar gezicht in plooi te houden op de momenten waarop ze op haar gewonde enkel moest steunen. Goed. Haar enkel was er misschien toch ietsje erger aan toe dan ze oorspronkelijk gedacht had. Het was maar te hopen dat het niet iets was dat meer aandacht vereiste dan wat ijs er op. Ze moest er niet aan denken om met haar voet omhoog op de bank te moeten zitten. Ze wilde naar buiten blijven kunnen. Zelfs al was het weer verschrikkelijk op het moment.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://kansai.actieforum.com/
Kenta Kazuki

Kenta Kazuki

EXP : 4056
Aantal berichten : 13
Registratiedatum : 12-01-13
Leeftijd : 24

Trainer ID
Leeftijd: 14
Occupatie: Trainer
Party Pokémon:

Arrive at Port Billow. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrive at Port Billow.   Arrive at Port Billow. Emptyma jan 21, 2013 8:23 am

Sora keek nog bezorgder toen het meisje langs de lantarenpaal omlaag zakte tegen de grond, de Plusle keek hulpeloos naar haar trainer die al aan kwam lopen, hij had alleen zijn spullen gepakt. De jongen bleef een beetje achter Sora zodat hij het meisje aan kon kijken.. hij maakte zich nu dubbel zorgen wat niets voor hem was, de ene helft was logisch want dat ging om Sora maar als hij eerlijk moest zijn wist hij niet wat hij hiermee aan moest, die andere helft klopte niet. Het was hetzelfde gevoel die hij had gehad toen Haru-chan nog leefde en als hij alleen was geweest met zijn pleegbroertje, was dit een goed teken? “Bedankt voor je hulp. Ik zou niet weten wat ik had gedaan als je Plusle niet was aan komen rennen,” hoorde Kenta het meisje opeens zeggen, dat was waar ook. Kenta knikte licht als antwoord maar eigenlijk hoorde hij niet alle eer op te strijken, het was eerder Sora geweest die haar had opgemerkt al was de Plusle soms nogal te koppig om de complimentjes die ze kreeg niet aan te nemen terwijl ze dat wel verdiende, zoals nu dus. Zelfs al voerde Kenta geen steek uit maar dit was een noodgeval geweest en hij had Sora er niet alleen voor willen laten opdraaien ook wilde hij er niet aan denken wat er was gebeurd als de Plusle haar niet had opgemerkt dus eigenlijk was het dit keer Sora die dit complimentje echt verdiende, niet Kenta. De jongen legde zijn hand voorzichtig op het hoofdje van de Plusle die hem probeerde aan te kijken door de vingers van de jongen. “Het spijt me dat je zoveel pijn heb moeten doorstaan, meis,” mompelde Kenta tegen de Plusle die hem lichtjes verbijsterd aankeek maar scheen te begrijpen wat hij daarmee bedoelde dus schudde ze direct zijn excuses van haar af. Ook al wist Kenta dat de Plusle tegen een stootje kon, hij kon er niet tegen als ze zo toegetakeld uit de strijd kwam maar dat was Kenta, het was overigens niet alleen bij zijn Plusle maar bij alle Pokémon.. Zijn Plusle leek hier niet mee te zitten.

Kenta glimlachte licht toen de Plusle terug naar de uitgestoken hand van het meisje liep om haar hoofdje tegen haar hand te drukken, even had ze getwijfeld of ze wel op haar schouder moest springen maar had besloten dit niet te doen omdat Kenta zich al schuldig genoeg voelde door haar. “Plu!” piepte ze vrolijk waarna ze naar de jongen toe strompelde en hem vooruit probeerde te duwen naar het meisje maar Kenta bleef echter overdonderd staan door de onverwachte energieke Pokémon die een enkele seconde geleden nog zo rustig had, staan toekijken. De jongen stribbelde niet tegen en deed een stap naar voren, blijkbaar wilde ze dat hij niet op een afstandje bleef staan. De Plusle zakte door vermoeidheid in elkaar tegen zijn been wat Kenta deed opschrikken, “Sora! Rustig aan, vergeet niet dat je net een gevecht heb gehad meis,” zei Kenta ongerust en knielde naast haar neer in een poging haar overeind te helpen maar ze was te moe om overeind te blijven staan hierdoor had hij niet door dat het meisje langzaam overeind kwam. Hij tilde haar daarom maar gewoon op, dan hoefde ze verder niet te lopen op weg naar het Pokémon Center. Kenta wierp nu een bezorgde blik op het meisje die zich staande hield tegen de Lantarenpaal.. zo te zien had hij gelijk gehad betreft haar voet.. maar zijn aandacht gleed opnieuw naar zijn Plusle toen het meisje iets zei over haar; “Je Pokémon… Is ze verder in orde?” dat vroeg hij zich ook af.. het wezentje leek hem niet echt gewond, ondanks de vele schaafwondjes op haar pootjes en hoofdje. “Ik denk dat ik naar het Pokémon Center ga. Om te controleren of mijn Larvitar verder in orde is … Kom je mee? Want… Je Plusle. Het lijkt alsof ze niet helemaal in orde is. Fysiek, bedoel ik. Ze is gewond,” voegde het meisje eraan toe, ze klonk bezorgd en als Kenta dat niet al was.. “Ik denk dat ze alleen uitgeput is..” antwoordde Kenta onzeker omdat hij niet zeker wist of ze echt gewond was want dat leek er niet op toen ze net nog overeind stond of had hij dat over het hoofd gezien? “Maar je hebt gelijk, het kan geen kwaad om voor de zekerheid naar een Pokémon Center te gaan,” ging Kenta verder en stopte even om een blik op de Plusle in zijn armen te richten die koppig met haar hoofdje schudde. Kenta wilde net naar haar toe lopen totdat zij in beweging kwam maar stopte met lopen, de jongen nam aan dat haar voet pijn moest doen met wat er ook gebeurt was want hij was niet achterlijk. Daarom zette hij de Plusle even op de grond neer om vervolgens zijn vest uit te doen en er een soort van draagboek om zijn schouders te bevestigen waar hij de Plusle in legde.. op zijn arm waren er schaafwonden te zien van de aanval van de Linoone.. ach boeien. Kenta liep langzaam op het meisje af om vervolgens voor haar neus te gaan staan, “Gaat het wel?” vroeg Kenta met een bezorgde ondertoon in zijn stem, het was dan wel koud maar als het zo was dat er iets goed mis was met haar voet dan zat er niet anders op om haar te ondersteunen…
Terug naar boven Ga naar beneden
Kayla Mawile
Over 9000
Kayla Mawile

EXP : 4077
Aantal berichten : 100
Registratiedatum : 31-12-12
Leeftijd : 28

Trainer ID
Leeftijd: 17
Occupatie: Misc
Party Pokémon:

Arrive at Port Billow. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrive at Port Billow.   Arrive at Port Billow. Emptydi jan 22, 2013 9:30 am

“Ik denk dat ze alleen uitgeput is..” was het antwoord van de jongen. Kayla liet haar blik naar de Plusle toe glijden. Uitgeput, eh? Wel, dat was ook een manier om het te verwoorden. Uitgeput. Niet verwond, maar uitgeput. “Maar je hebt gelijk, het kan geen kwaad om voor de zekerheid naar een Pokémon Center te gaan,” vervolgde de jongen. Kayla knikte. Verstandig besluit. Zelfs al was zijn Plusle enkel uitgeput, zoals hij dat verwoordde, het zou onverstandig zijn om haar niet te laten controleren door een professional. Al helemaal als je naging dat de kans om nogmaals aangevallen te worden toch nog behoorlijk groot was. Stel dat ze Zigzagoon terug zouden keren voor wraak. Dat ze achter de jongen aan zouden gaan. Tenzij hij nog een andere Pokémon had buiten zijn Plusle om, was de kans groot dat hij het dan niet zou redden. Net zoals zij het niet gered zou hebben als hij haar niet te hulp was geschoten. Sterker nog… Hoe langer ze hier op deze plek zouden blijven staan, hoe groter de kans was dat de Zigzagoon terug zouden komen. Hoe veilig ze ook leken te zijn op het moment, het gevaar bleef altijd daar. Verstopt in een hoekje. Wachtend op het perfecte moment om toe te kunnen slaan. Zelfs nu. Ze keek fronsend naar de acties van de jongen, die van zijn vest een draagdoek maakte. Wat probeerde hij te doen? Kon hij zijn Pokémon niet gewoon dragen? Of terug laten keren? Of was zijn Plusle misschien even koppig als Prince als het om Pokéball’s ging? Want dan was het redelijk. Misschien dreigde zijn Pokémon ook wel om dingen in zijn schoenen achter te laten terwijl hij sliep.

Kayla’s blik viel op de ontblote armen van de jongen. Buiten dat ze zich probeerde in te denken hoe verschrikkelijk koud hij het op het moment wel niet moest hebben, vielen de verse schrammen op zijn armen haar op. Was dat zojuist gebeurt? Terwijl zij Prince uit de lantarenpaal had gehaald? Shit. Dan was het natuurlijk weer haar schuld dat hij gewond was. Buiten dat zijn Plusle tegen een horde Zigzagoon had gevochten, had ze er dus waarschijnlijk ook voor gezorgd dat de jongen gewond was geraakt. Fijn. Perfect gewoon. Weer iets dat ze kon toe voegen aan het lijstje van dingen waar ze zich schuldig over mocht voelen. Ze was goed bezig vandaag. “Gaat het wel?” vroeg de jongen nadat hij een paar stappen in haar richting had gezet. Kayla glimlachte zwakjes. Of het met haar ging? Als ze eerlijk was; nee. Elke keer als ze ook maar een klein beetje gewicht op haar pijnlijke enkel probeerde te plaatsen, voelde het alsof een gigantische naald in haar hiel werd gestoken. Niet bepaald het fijnste gevoel ter wereld. Nu ze er over nadacht, het Pokémon Center lag niet bepaald dichtbij. Het zou waarschijnlijk nog een hele opgave worden om er na toe te lopen zonder het elke paar meter uit te schreeuwen van de pijn, of zelfs helemaal te moeten stoppen met lopen.

“Wel…” begon Kayla. Aah, dit was zo beschamend. Dat ze iemand om hulp wilde vragen, was een. Als het even kon, vroeg ze anderen liever niet om hulp. Ze wilde alles zelf doen, en daarmee bewijzen dat ze anderen net zo min nodig had als zij haar. Ze wilde bewijzen dat ze sterk was, omdat ze op niemand hoefde te vertrouwen behalve haarzelf. Om hulp vragen was vernederend. Maar dat ze een wild vreemde om hulp zou moeten vragen… Dat was wel het toppunt van vernedering. Eigenlijk zou ze nog liever dood gaan dan iemand om hulp te hoeven vragen. Maar aangezien sterven op het moment geen redelijke optie leek, zat er toch echt niets anders op dan de jongen om hulp te vragen. “Ik denk dat ik mijn enkel heb verzwikt,” bekende ze. Kayla klemde haar kaken op elkaar. Daar. Ze had het gezegd. Was dat nou echt zo moeilijk? Een glimlach verscheen bijna automatisch op haar gezicht, alsof haar gezicht van nature probeerde te verbergen dat ze zichzelf op het moment haatte. Waarschijnlijk was het de laatste tijd zelfs een reflex van haar geworden, dat glimlachen. Ze beet zachtjes op haar tong, zeker wetend dat ze haarzelf een tijdje zou haten voor het zeggen van de volgende woorden. “Ik weet dat het misschien nogal veel gevraagd is, al helemaal van een vreemdeling zoals ik, maar… Zou je mij misschien kunnen ondersteunen? Tot we bij het Pokémon Center zijn?” Ze keek de jongen hoopvol aan, terwijl ze haarzelf ondertussen vervloekte voor het uitspreken van de woorden. Op deze manier zou ze zich alleen maar nog schuldiger voelen dan ze op het moment al deed.
Terug naar boven Ga naar beneden
http://kansai.actieforum.com/
Kenta Kazuki

Kenta Kazuki

EXP : 4056
Aantal berichten : 13
Registratiedatum : 12-01-13
Leeftijd : 24

Trainer ID
Leeftijd: 14
Occupatie: Trainer
Party Pokémon:

Arrive at Port Billow. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrive at Port Billow.   Arrive at Port Billow. Emptyma feb 04, 2013 10:47 am

Kenta negeerde de brandende blik van het meisje op zijn arm, dit was niets vergeleken met wat zij en Sora moesten voelen. Ook al had hij gezegd dat Sora alleen maar uitgeput was, Kenta wist als geen ander dat Sora gewond was maar in zijn oren klonk het wat minder ernstig in zijn oren. Kenta wierp een blik op de slapende Plusle in zijn vest maar schrok op toen het meisje waarvan hij nog steeds de naam niet wist begon met spreken. “Wel…” begon ze langzaam. Kenta wachtte af, zo te zien koste het haar net zoveel moeite als hem om, om hulp te vragen aan een vreemde maar dit was heel iets anders.. ook best wel logisch als je dat naging ook al mocht hij niet klagen. Hij faalde enorm in gesprekken voeren of om zich fatsoenlijk voor te stellen dus wat dat betreft kon hij zich in haar plaatsen.. ook al lag het bij hem een stuk gevoeliger dan bij andere jongens van zijn leeftijd. Opnieuw richtte hij zich tot het meisje, “Ik denk dat ik mijn enkel heb verzwikt,” vervolgde ze toen waardoor Kenta wist ongeveer precies wat hij moest doen maar of hij dat wilde doen was een andere vraag, hij had in zeven jaar tijd haast geen menselijk contact gehad, buiten zijn ouders en pleegbroertje maar misschien moest hij het doorzetten.. als hij dit doorzette dan kon hij misschien zijn eerste vriendschap sluiten hier op Kikomo Island. Hij pakte het hangertje aan zijn ketting voorzichtig beet en sloot zijn ogen voor een paar seconden voordat hij zich weer richtte op het meisje en hij het hangertje losliet.

“Ik weet dat het misschien nogal veel gevraagd is, al helemaal van een vreemdeling zoals ik, maar… Zou je mij misschien kunnen ondersteunen? Tot we bij het Pokémon Center zijn?” Kenta keek haar vragend aan niet omdat hij het niet begreep wat ze zojuist gezegd maar eerder waarom ze vroeg dat het teveel gevraagd was om iemand die hulp nodig had te helpen.. “Dat lijkt mij geen probleem,” reageerde Kenta uiteindelijk, als hij de enige was die in staat was iemand te helpen dan was hij daar niet te beroerd voor, daarbij zou Haru-chan hem voor een idioot hebben uitgemaakt als hij het had geweigerd. Kenta wierp een blik op zijn Plusle, ze moesten nu direct naar het Pokémon Center.. Sora had een pijnlijke gezichtsuitdrukking op haar snoet waardoor hij constateerde dat ze veel pijn had.. arm wezentje. “Hou vol meisje, we gaan nu naar het Pokémon Center,” mompelde Kenta meer in zichzelf dan tegen het meisje waarna hij zich tot haar richtte, hij ging aan haar linkerkant staan zodat hij haar linkerarm over zijn nek kon trekken en met zijn vrije arm hield hij de Plusle tegen om Sora niet uit zijn vest te laten vallen. “Als het niet gaat dan zeg je het maar, “ mompelde Kenta waarna hij langzaam in beweging kwam, zo langzaam als mogelijk was herinnerde hij zich dat hij zich nog niet had voorgesteld. “Ik ben trouwens, Kenta,” voegde hij er snel aan toe.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




Arrive at Port Billow. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Arrive at Port Billow.   Arrive at Port Billow. Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 

Arrive at Port Billow.

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

 Soortgelijke onderwerpen

-
» PORT BILLOW

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
* No Limits -- ::  :: { Port Billow-