IndexMapLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

Deel
 

 the end of a journey, but the beginning of a new life.

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Éstra Deastre
Schrijvers' Bloed
Éstra Deastre

EXP : 4057
Aantal berichten : 32
Registratiedatum : 01-02-13
Leeftijd : 27

Trainer ID
Leeftijd: 16
Occupatie: Trainer
Party Pokémon:

the end of a journey, but the beginning of a new life.  Empty
BerichtOnderwerp: the end of a journey, but the beginning of a new life.    the end of a journey, but the beginning of a new life.  Emptyvr feb 01, 2013 7:21 am

Een zachte wind streelde haar wang. Terwijl ze over de railing van het schip staarde. De golven gingen op een normaal ritme heen en weer. Het geluid van het water drong al lang niet meer tot haar door. Ze keek naar het witte schuim die het schip in de golven maakte. De laatste dagen was ze best zenuwachtig geweest. Vooral toen ze vertrokken was. Het was zo snel gegaan. Ze had afscheid genomen van haar groot ouders. Het was nu haar tijd om op pad te trekken. Zei en haar beste vriend. Haar eigen pokémon. Ze zuchte even en keek langzaam op. Geen van allen hadden ze een traan laten zien. Maar eenmaal dat haar groot ouders uit het zicht verdwenen waren. Ja dan had ze een traan voelen rollen over haar wang. Haar kamer genoe was best wel vriendelijk geweest. Toch hadden ze niet veel contact gemaakt. Nauwelijks gesproken. Niet gesproken. Haar kamer genote was iemand geweest die in zich zelf was gekeerd. Die had heel de reis onder zoek gedaan. Onder zoek naar pokémon. Dat was voor haar kamer genote belangrijker geweest dan, een nieuw persoon leren kennen. Nogmaals zuchte ze. De zon kwam langzaam op. De laatste sterren verdwenen aan de hemel. Ja het was bijna zo ver. Nog een paar uur en ze zouden aankomen op hun bestemming. Ze wist niet zo goed wat ze er van moest verwachten. Ze hoopte daar haar doel als een trainer te volbrengen. Zou ze veel nieuwe vrienden maken? Vijanden? éstra kon het niet zeggen. Nu toch nog niet. Het zou allemaal duidelijk worden, eenmaal ze weer op vaste land stond. Misschien zou ze de zeelucht wel missen. Kikomo Island zou haar nieuwe thuis worden.
Langzaam liet ze haar hand weg glijden en begon ze vooruit te stappen. Terug naar haar kamer. Ze was extra stil geweest toen ze uit de kamer was geslopen. Ze had de slaap niet meer kunnen vatten. Te zenuwachtig misschien. Toen ze de kamer binnen kwam was haar kamer genote wel al op. Weer zat die een boek te lezen. een glimlach kwam op haar gezicht. Misschien zou ze zelf dat meisje gaan missen. éstra had haar spullen gepakt en alles klaar gemaakt. Het meisje keek niet eens op toen éstra iets zei. "Wel ik denk dat ik je niet zo snel terug zal zien. Dus.. Bye." Zei ze zo vriendelijk mogelijk terwijl ze haar rugzak en haar koffer op wieltjes nam. Het meisje knikte alleen even en heel even konden ze oogcontact maken. "Ja Daag!" Zei het meisje alleen. éstra wist haar naam niet een.
Langzaam liep ze de kamer uit. Honger had ze helemaal niet. Maar het zou beter zijn om wat te eten. Dus ging ze naar de eetzaal. Samen met haar spullen. Neen ze wou niet meer terug naar die kamer. Ze at een klein broodje met wat boter op. Verder zat ze daar wat rond te kijken.
Daar bleef ze een paar uur zitten. tot dat er een stem zei dat ze zo de haven in zouden varen. Gespannen liep ze naar het dek. kijkend naar voren; het eiland kwam dichter en dichter. Het was een prachtig zicht. Maar ook geheel anders dan haar thuis. Het leek alsof het schip sneller ging. Veel te snel waren ze in de haven. Ze voelde dat haar benen trilden. ALs trainer was ze best stoer. maar in deze dingen... Ze nam even diep adem en volgde de rij dan. om van boort te gaan. De eerste stap van de bood voelde raar aan. Alsof ze nog steeds op zee zat. Bewoog dit eiland echt? neen ze wist dat, dat normaal was. het waren zee benen. dat zou moeten verdwijnen. Dus ging ze even op een bankje gaan zitten. Rondkijkend naar de mensen die er liepen. Mensen met pokémon. Zelfs pokémon die ze niet echt kende. Dan nam ze haar foldertje om te kijken. het leken heel vriendelijke mensen allemaal. Ze zuchte nogmaals en haalde een kaart uit haar, rugzak. haar grootouders hadden hier ergens een vakantie huisje staan. Maar nuw as dat haar huisje. Nu zou zij daar leven. Alleen moest ze het wel nog weten te vinden. Langzaam stond ze op. Nu stond ze heel erg stabiel op haar benen. Terwijl ze zo over de haven liep, keek ze alleen naar de kaart en niet echt naar de rest. Het zou dus niet lang duuren voor dat ze tegen iemand zou lopen. Net toen die gedachte door haar hoofd spookte voelde ze dat ze tegen iemand pokste. Meteen verdween de kaart en keek ze op Sorry!" Zei ze snel. Terwijl ze de persoon voor haar recht aankeek.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jack Northcote

Jack Northcote

EXP : 4121
Aantal berichten : 17
Registratiedatum : 08-01-13
Leeftijd : 28

Trainer ID
Leeftijd: 16 Year Old
Occupatie: Misc
Party Pokémon:

the end of a journey, but the beginning of a new life.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: the end of a journey, but the beginning of a new life.    the end of a journey, but the beginning of a new life.  Emptyzo feb 03, 2013 1:15 am

Hier was hij dan weer. De plek waar ook zijn reis was begonnen. Hij was hier gekomen om te proberen om op een boot te sluipen. Niet gelukt. Ze hadden hem opgemerkt en waren zo vriendelijk om hem van de boot af te helpen. De blauwe plek was nog steeds te zien op zijn been. Stomme Timburr, hoe kon iets zo klein zo sterk zijn? Niet dat de trainer veel beter was geweest. Als ze het hem hadden gevraagd had hij wel meegewerkt en de boot verlaten maar hun moesten hem er zo nodig van af slepen om hem daarna op de harde grond te gooien. En natuurlijk moest zelfs het weer hem tegen zitten en belande hij in de dikste hoop sneeuw die hij ooit in zijn leven had gezien. Wat haatte hij sneeuw. Als je van binnen keek naar het sneeuw zag het er altijd zo mooi uit. Als kind had hij er van gehouden. Sneeuwpoppen maken, sneeuwballen gooien om daarna naar binnen te gaan en te genieten van een warme kop chocolademelk.. Nu was dit anders. Zijn brein had alle leuke ervaringen met de sneeuw weten te wissen en hij herinnerde alleen de kou die met de sneeuw kwam, en de gladheid. Het ergste aan sneeuw was wanneer het begon te smelten. Dan werd het nat en blubberig. Het natte en blubberige sneeuw kroop op een of andere manier altijd in je sokken zodat je sokken nat werden en je voeten dus koud. Leuk toch?

Na zijn o zo leuke bezoek aan de haven had hij besloten om wat winkel te bezoeken. Hij was laag op voorraad. Niet alleen eten en handige spullen, ook extra dekens en een extra dikke jas leken hem handig. Voor zijn Pokémon had hij de moeite genomen om wat Berries te kopen, dan hoede hij ze niet meer in het wild te zoeken. Naast de berries had hij ook Pokémon voer van een raar gastje in een steegje gekocht. Eerst had hij de gastje niet vertrouwd. Wie ging er nou staan in en steegje om Pokémon voer te verkopen? Helemaal als het steegje helemaal gevuld was met sneeuw? De man leek uiteindelijk toch wel wat betrouwbaar te zijn. Er leek niets mis te zijn met de Pokémon voer die hij had gekocht. Voor de zekerheid had hij het nog lans de Pokémon Center genomen.
Zijn tas was helemaal gevuld met berries en blikken pokémon voer. HI had plaats genomen op een bankje om boten te zien varen. Hij had toch niets beters te doen met zijn leven. Zijn Pokémon had nog steeds geen enkele gevecht weten te winnen. Hij had nog steeds geen echte vriend gevonden die hem kon helpen een sterkere trainer te worden. Wel mensen die zeurde over hoe hij zijn Pokemon behandelde, maar die had hij niet nodig. Hij had geen zin om aan te horen wat hij fout deed, hij wou alleen horen wat hem een sterkere trainer maakte. Nog eens vaarde er een boot de haven in. Het duurde maar een paar minuten en de haven was weer gevuld met mensen die de boot hadden verlaten. Ook hij zou nu moeten gaan. Hij kon niet zijn hele dag verspillen in een koude haven. De tas gevuld met berries en Pokémon voer pakte hij op van de grond. Hij begon te lopen richting de uitgang van Port billow toen er een meisje tegen hem opbotste. De zak viel uit zijn handen, samen met de inhoud van de zak. De koude sneeuw onder hun zat nu gevuld met allerlei soorten berries. ‘’Kijk uit waar je loopt.’’ Hij bukte om de berries in de zak te proppen, voordat de wilde Pokémon hem zijn voedsel afnamen.

- Sorry als je er niets aan hebt. -


Laatst aangepast door Jack Northcote op zo feb 03, 2013 2:51 am; in totaal 1 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Éstra Deastre
Schrijvers' Bloed
Éstra Deastre

EXP : 4057
Aantal berichten : 32
Registratiedatum : 01-02-13
Leeftijd : 27

Trainer ID
Leeftijd: 16
Occupatie: Trainer
Party Pokémon:

the end of a journey, but the beginning of a new life.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: the end of a journey, but the beginning of a new life.    the end of a journey, but the beginning of a new life.  Emptyzo feb 03, 2013 2:11 am

Ze keek de jongen aan. hij leek helemaal niet blij. dat maakte dat ze zich nu rot voelde. Ze zag hoe allerlei soorten berries op de koude besneeuwde grond vielen. Perfect haar eerste dag, en ze had meteen ook haar eerste failtje gemaakt. ‘’Kijk uit waar je loopt.’ Zei de jongen voor dat hij zich bukte om de berries op te rapen. heel even leek ze verstijft. maar daarna bukte ze zich ook en probeerde ze de berries ook op te rapen. Het was opmerkelijk hoe veel wilde pokémons er uit hun schuilplaatsen kwamen. Bij haar thuis zouden wilde pokémons niet zomaar op ze af komen om hun berries te pakken. Ze wist dat, het een beetje verspilde tijd zou zijn om de berries zo snel mogelijk op te rapen. tegen wilde pokémons kon je niet echt iets doen. Er waren er al een stuk of 3 op komen dagen en ze kwamen dichterbij. ze lstond op. Er was één ding die ze wel kon doen. ze kon de wilde pokémon tegen houden. Dan had de jongen de tijd om de berries te redden. Eev zou het zeker tof vinden om eindelijk uit zijn pokebol te komen. Ze lachte en stond op. ze liet haar rugzak op de grond vallen en nam haar pokebol. Ze deed een paar stappen vooruit. het leek alsof de wilde pokémon wisten wat er zou komen. want ze maakte zich klaar voor het gevecht. Ze zou dit echt in een post op haar site moeten zetten. Haar vrienden zouden het zeker graag horen. Zeker hoe het gevecht zou eindiggen. Ze zorgde dat ze vast stond en ze maakte zich klaar. "Ik reken op je Eevee!"[b] En daar ging de pokebol. Eev stond al gromend klaar voor het gevecht. één tegen drie leek wat oneerlijk. Maar de wilde pokémons waren zwak en Eev was goed getraind en was ooit zelf een wilde pokémon geweest. Dus hij zou zeker weten hoe hij de pokémon moest aanpakken. éstra baalde een vuist en keek naar Eev. [b]"Klaar Eev!?" de pokémon knikte en spande zijn spieren. Ze knikte en even leek alles heel erg stil te zijn. De spanning steeg en daarna opende ze haar mond. "Okay, Eev gebruik je Tail Whip en daarna meteen je tackle" Riep ze haar pokémon toe. Hij deed meteen wat er hem gevraagd werd en hij ging meteen af op de dicht bijzeinde pwilde pokémon. Ze waren zwak maar helemaal niet traag. Gelukkig had de tail whip hun een beetje vertraagt. Toch kon de pokémon de tackle verwijden. Ze wenste dat ze haar sandt-attac kon gebruiken. Maar met de sneeuw hier zou dat niet lukken. Ze beet even op haar tanden en zwaaide met haar arm. Eev kende het teken en begon weer aan een tackle. Die kwam zo snel achter de tweede dat de wilde pokémon deze niet kon, verwijden. met een harde klap. Vloog de pokémon in de sneeuw en gleed even door. Daar bleef het even liggen en liep toen weg. Eevee richte zich nu al op zijn tweede aanvaller. het was wel duidelijk dat de overrigge pokémon vrienden waren. want ze stonden allebei klaar. Maar Eev was niet bang, Nog was hij van plan om éstra teleur te stellen. "Kom op Eev je kunt die twee makkelijk aan." riep ze hem toe en even snel kwamen haar volgende woorden al. Er was iets in haar op gekomen. "Eev gebruik je Sandt-attac.... gebruik de sneeuw" Er was dan misschien geen zand. Maar sneeuw kon even goed van pas komen. Eev begreep meteen wat ze bedoelde en gebruikte de sneeuw, om de aanval van de twee pokémons af te slaan. Weer bewoog ze haar hand en weer kwam de tackle. Ze stond gespannen, elk gevecht moest met hart en ziel worden gevochten. Anders kon je beter wat anders gaan doen. " Gebruik je Helping Hand op je eigen en daarna een dubble tackle." Eev deed wat er gezegd werd en één van de twee pokémon liep na de aanval ook weg. Nu was er nog één over. Er was even pauze. ze zag hoe Eev ademde. Maar ook de wilde pokémon, was even buiten adem. Het leek er op dat dit de sterkste van de drie was. Maar dan nog. "Eev vermeid al zijn aanvallen!" Riep ze toe. heel even keek Eevee haar onbegrijpend aan. Toch knikte hij. Het was de bedoeling om de pokémon uit te putten. Om het daarna af te maken. De wilde pokémon vloog op Eevee af,. De aanvallen bleven komen en Eev vermeed ze allemaal. Op een paar te snelle. Hij viel een paar keer op de grond. Maar stond altijd op. "Volhouden" Dacht ze inhaar zelf. Toen ze een open zwakke plek zag riep ze meteen. "Maak het af met een tackle." Met een harde en laatste aanval was het over. de derde pokémon liep ook weg. éstra sprong even in de lucht en Eev sprong in haar armen. "Goed gedaan Eev" Zei ze. Eev bleef op haar schouder zitten en ze draaide zich om naar de jongen. Ze lachte even vriendelijk. Had ze het nu toch goedgemaakt? Ze liep rustig op de jongen af. "Het spijt me, ik had moeten uitkijkenj waar ik liep" Zei ze voorzichtig. ze wou nammelijk een ruzzie vermijden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jack Northcote

Jack Northcote

EXP : 4121
Aantal berichten : 17
Registratiedatum : 08-01-13
Leeftijd : 28

Trainer ID
Leeftijd: 16 Year Old
Occupatie: Misc
Party Pokémon:

the end of a journey, but the beginning of a new life.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: the end of a journey, but the beginning of a new life.    the end of a journey, but the beginning of a new life.  Emptyzo feb 03, 2013 2:51 am

De Pokémon waren al uit hun hol gekropen. Hij keek om zich heen om de Pokémon aan te kunnen kijken. Drie van de Pokémon die zich waarschijnlijk niet goed genoeg hadden voorbereid voor de winter kwam op hun afgerend. Hij ging dus maar door met het oppakken van de berries. Hij had hier geld aan besteed, hij zou de Pokémon geen enkele berrie gunnen. Bij de vierde berrie waren zijn handen al gewend geraakt aan de kou van de sneeuw zodat hij de berries nog sneller kon oppakken. Toen hij de laatste berrie in de zak had gedaan had hij het raar gevonden dat hij ze allemaal had weten te pakken. Hij de Pokémon zijn richting op zien rennen. Waarom hadden ze hem nog niet bereikt en zijn berries gestolen? "Het spijt me, ik had moeten uitkijken waar ik liep," hoorde hij een stem zeggen. Hij staarde het meisje kort aan voordat zijn blik op de drie verslagen Pokémon viel. Een grijns verscheen op zijn gezicht, hij moest dit nu goed spelen. Je kwam niet vaak een trainer tegen die drie Pokémon tegelijkertijd aan kon. Hij als een trainer die geen Pokémon aan kon kon hier veel van leren. Dus, hoe zou hij het aanpakken? Zou hij haar complimenteren over wat ze had gedaan en dan vragen of ze hem wat tips wou geven, of zou hij het als gunst vragen omdat ze tegen hem was opgebotst. Beide zouden kunnen werken al zou hij bij de tweede er wat bot over komen. Maarja als dat ervoor zorgde dat hij sterker werd maakte het hem niet uit hoe bot hij overkwam. ''No problem.'' Toch maar eerst aardig proberen, als ze het weigerde gebruikte hij wel de tweede manier. ''Je bent echt een goeie Pokémon trainer, drie Pokémon alleen kunnen verslaan.'' Met zijn ene hand drukte hij de zak met berries tegen zich aan, dit deed hij om te voorkomen dat het weer zou vallen. Zijn andere hand stak hij naar haar uit. ‘Jack Northcote.''

‘’Kan ik je om een gunst vragen?’’ Hij wachtte niet op een antwoord, straks had ze geen zin er in en zou ze nee zeggen voordat hij zijn verhaal had verteld. ‘’Mijn ouders zijn beide heel dol op Pokémon, dus ze vinden dat ik een goeie trainer moet zijn. Ze hebben me naar dit eiland gestuurd en willen me niet terug naar huis laten voordat ik een goeie trainer ben.’’ Zielige achtergrond verhaal, check. Het feit dat het nog waar was maakte het alleen maar beter. ‘’Maar ik ben geen goeie trainer en vaal er heel erg in. In de tijd dat ik hier ben geweest heb ik geen enekele Pokémon weten te verslaan en aangezien jij zo makkelijk drie wilde Pokémon weet te verslaan, heb je vast wel wat tips voor een trainer die heel graag naar huis wilt.’’ Hij toverde een zo echt mogelijk uitziende glimlach op zijn gezicht, als ze hem hulp zou weigeren had ze echt geen hart. Naja, hij zou het hebben geweigerd, tenzij het een klein kind was geweest wie hem om de gunst had gevraagd. En hij had altijd nog de back- up plan van ; dus eerst gooi je me eten op de grond en daarna weiger je maar een kleine gunst. Dit moest wel werken, dot zou wel werken.


Terug naar boven Ga naar beneden
Éstra Deastre
Schrijvers' Bloed
Éstra Deastre

EXP : 4057
Aantal berichten : 32
Registratiedatum : 01-02-13
Leeftijd : 27

Trainer ID
Leeftijd: 16
Occupatie: Trainer
Party Pokémon:

the end of a journey, but the beginning of a new life.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: the end of a journey, but the beginning of a new life.    the end of a journey, but the beginning of a new life.  Emptyzo feb 03, 2013 3:43 am

De jongen keek naar haar op. Voor dat zijn blik op de drie wilde pokémon viel. ze lachte even. Misschien zou ze er toch nog gemakkelijk van af komen. Er leek iets in hem op te komen. Het was een vreemde blik. een blik dat ze nog niet echt vaak had gezien. Eev likte haar even en ook hij leek door te hebben dat de jongen verzonken was in zich zelf. Ze nam onder tussen haar rugzak op en bleef mooi wachten; Misschien zou er geen antwoord komen. Maar dan nog. Ze had er misschien voor gezorgd dat zijn berries op de grond waren gevallen. Maar ze had er ook wel voor gezorgd dat hij nog alle berries had. dat verdiende op zijn minst een grof antwoord. Ze zou zich er niet van aantrekken als hij weg zou lopen. het kon haar dan namelijk niets meer schelen. dat was dan zijn probleem. maar er was een soort van grijns op zijn gezicht gekomen. Dus ergens verwachte ze niet dat hij dat zou gaan doen. ''No problem.'' zei de jongen vriendelijker dan verwacht. Ze lachte even. éstra was opgelucht en ontspande zich even. ook eev leek de spanning hebben gevoeld en hij leek zich ook te ontspannen. ''Je bent echt een goeie Pokémon trainer, drie Pokémon alleen kunnen verslaan.'' Ze lachte even en had veel zin om te zeggen dat het eigenlijk Eev was die de pokémon had verslagen en niet zij. Maar ze kreeg de kans er niet toe. ze zag hoe de jongen zijn zak tegen hem aan drukte en daarna zijn hand naar haar uitstak. ja deze ervaring zou ze zeker op haar site moeten zetten. Hoeveel likes zou het krijgen? Ze moest er nu niet aan denken. Ze nam de hand van de jongen aan terwijl hij sprak. ‘Jack Northcote.'' Ze knikte even. e liet zijn hand los en voor ze het wist kwam er weer al een vraag. ze had niet eens de tijd haar naam te zeggen. ‘’Kan ik je om een gunst vragen?’’ Vroeg hij. Weer kreeg ze geen tijd om iets te zeggen. het was wel duidelijk dat hij snel vooruit wilde gaan en dat was ergens wel duidelijk na zijn verhaal. ‘’Mijn ouders zijn beide heel dol op Pokémon, dus ze vinden dat ik een goeie trainer moet zijn. Ze hebben me naar dit eiland gestuurd en willen me niet terug naar huis laten voordat ik een goeie trainer ben.’’ Het klonk erg zielig en ze zei dus maar niets. Ze dacht even na. Ze wist niet zeker of ze het moest geloven. Maar het klonk best waar dus luisterde ze rustig verder. ‘’Maar ik ben geen goeie trainer en vaal er heel erg in. In de tijd dat ik hier ben geweest heb ik geen enekele Pokémon weten te verslaan en aangezien jij zo makkelijk drie wilde Pokémon weet te verslaan, heb je vast wel wat tips voor een trainer die heel graag naar huis wilt.’’ Hij glimlachte en ze glimlachte dus maar even terug. Misschien moest ze hem echt wel helpen. Het was een beetje harteloos om het niet te doen. trouwens het kon niet echt kwaad. Maar ze wilde dan wel eerst één ding weten.
Ze zuchte even. ze had het weer voor elkaar gekregen. De eerste dag hier, zelfs nog geen uur en nu al iemand aan haar been. Eevee sprong van haar schouder af en ging zitten. Hij keek haar aan van. "Wat zullen we doen?" Ze dacht even na. "Ik denk dat ik je dat wel verschuldigt ben zeker?" Ze knikte evn en lachte nogmaals. Ze dacht even na hoe ze het zou aanpakken. Maar eerst zou ze haar naam vertellen. "Ik ben éstra trouwens... éstra Deastre. en dit is Eev;" Zei ze terwijl ze ook naar Eevee knikte. Eev boog even voor de jongen als een begroeting. Ze zuchte even en keek Jack aan. Ze bekeek hem eens goed. Hij was waarschijnlijk even oud als zij. Ze wilde nog altijd zeggen dat het eigenlijk eev was die het gevecht gewonnen had en niet zij. Maar dat liet ze maar varen. hij zag er niet echt zo'n trainer uit die echt graag naar dat verhaaltje luisterde. Zijn verhaal was triest geweest en ze dacht even aan haar eigen verhaal. dat veel dramatischer was. toch had zij de keuze gekregen om hier te komen en om een trainer te zijn. Als je gedwongen werd dan lukte dat toch nooit. je moest er een hart voor hebben. Als je dat niet had, dan kon je ook niet verder. Ze zuchte even. "Ik wil je wel helpen, maar eerst wil ik weten of je het zelf wel wilt, en welke pokémon je hebt." Zei ze rustig en kalm. In haar stem werd duidleijk dat ze hem echt wel wilde helpen. Ze wachte niet op een antwoord; die zou wel komen na haar volgende zinnen. "Ik weet dat dit als een dom verhaaltje zal klinken. Maar een trainer worden doe je niet zomaar. Als je het niet echt zelf wilt zal het niet lukken..." Ze wist waarover ze sprak. ze had het vaak genoeg gezien en meegemaakt. je had ook mensen die trainers wilden zijn en die niet goed voor hun pokémon zorgden. Dat ging wel goed, maar de pokémon kon nooit zo sterk worden als ze wilden. Hoe graag ze het ook wilden. Eev en zij hadden een sterke band en Eev had er voor gekozen om bij haar te blijven. Daardoor wilde ze een trainer blijven. Anders had het misschien al lang opgegeven. maar hij had haar hoop en moed gegeven en was haar inspiratie elke keer weer. Ze lachte eens naar Jack en wachte zijn antwoord af.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jack Northcote

Jack Northcote

EXP : 4121
Aantal berichten : 17
Registratiedatum : 08-01-13
Leeftijd : 28

Trainer ID
Leeftijd: 16 Year Old
Occupatie: Misc
Party Pokémon:

the end of a journey, but the beginning of a new life.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: the end of a journey, but the beginning of a new life.    the end of a journey, but the beginning of a new life.  Emptyzo feb 03, 2013 4:17 am

De eesten mensen hadden een tijd, ze hadden al hun tij nodig om zelf te trainen voor een van de opkomende competities waar ze aan mee wouden doen. Je kon niet zomaar mensen helpen met het trainen van hun Pokémon. Dan maakte jee een onnodige tegenstander die je in de weg zou staan met het winnen van de competities. Dit was dan de enige reden dat de meeste mensen zijn verzoek weigerde. Dit maakte Éstra dus anders. Zijn neppen glimlach maakte plaats voor een echte glimlach. Als hij eindelijk getraind kon worden zou hij ook eindelijk naar huis kunnen gaan. Hij gooide de rugzak van zijn rug af en propte de zak er was in. Het was niet goed om een zak met berries in een tas te proppen, maar het zou in de weg staan bij het trainen en hij wou zo veel mogelijk leren. Hij richtte zijn aandacht weer op de trainster voor zich. Veel zou hij niet gedacht hebben van de Pokémon als hij niet had gezien wat het kon. Eevee leek meer een huisdier Pokémon dan een echte vecht Pokémon. Toch kozen veel mensen om een eevee in hun team te hebben, alleen mar omdat het de mogelijkheid had om in veel Pokémon te evolueren. Ze konden zelf kiezen welke typen ze het meest nodig hadden in hun team en de eevee laten evolueren in die. Ondertussen waren er zeven verschillende evoluties bekkend, maar elke dag vonden onderzoekers nieuwe soorten Pokemon. Het zou hem niet verbazen als er meer types waren te vinden, ergens in een ver regio waar niemand ooit van had gehoord.

De keuze om een trainer te worden was niet de zijne geweest. Hij en Pokémon waren niet bepaald de beste vrienden en dit durfde hij te bekennen. Hij was niet zo gemeen dat hij ze ging mishandelen, zoals sommige trainers dit deden. Hij kocht gewoon eten voor ze en zou een Pokémon die respect verdiende met respect behandelen. Dit maakte het ook zo dat hij een Pokémon die zijn respect verdiende niet met respect zou behandelen. Hij zou geen complimentjes strooien naar een Pokémon die deed niet verdiende. Als je in zijn ogen useless was dan was hier een reden voor. En dan waren er vuur Pokémon die hij altijd niet zou mogen, maar dat waren uitzonderingen. ‘’Juist.’’ Hij rommelde in zijn zak en al snel verscheen er een Pokéball zijn handen. Hij staarde de Pokéball kort aan voordat hij op het knopje in het midden drukte. De Pokéball werd groot en met een rode straal verscheen er een Solosis in zijn handen. Het verbaasde hem niet dat de Pokémon aan het slapen zat. De Pokémon sliep altijd. Altijd. Dit was de grootste reden waarom hij niet echt vooruit kon met zijn pokémon en zijn training. ‘’Dit is mijn Pokémon.’’ Hij hield de Pokémon kort vooruit zodat het meisje, Éstra, er een goed beeld van kon krijgen. ‘’Hij slaapt meestal en luistert niet echt goed, ook al probeer ik het te laten luisteren.’’ Meestal begon hij eerst te zeuren naar zijn Pokemon, hij zou daarna beginnen te smeken en als de Pokémon zich niet liet verslaan begon hij met beledigingen en te zeggen dat hij Jelly er alleen deze ene keer weg mee zou laten komen en hij een ander keer echt moest trainen. ‘’Hij was vroeger een soort van huisdier,’’ zei hij maar ten informatie. Misschien maakte dit het wat makkelijker. ‘’In het begin wou ik niet echt een Pokémon trainer zijn, nog steeds niet.’’ Gaf hij maar toe. Als hij geholpen zou willen worden zou hij de waarheid moeten vertellen. ‘’Maar ik heb geen andere keus dan een Pokémon trainer worden, ik kan moeilijk mijn hele leven hier blijven.’’ Naja, die keus had hij wel. Hij weigerde het gewoon. ‘’Hoe lang denk je dat het gaat duren voordat mijn Pokémon ronde de level van de jouwe zit?’’
Terug naar boven Ga naar beneden
Éstra Deastre
Schrijvers' Bloed
Éstra Deastre

EXP : 4057
Aantal berichten : 32
Registratiedatum : 01-02-13
Leeftijd : 27

Trainer ID
Leeftijd: 16
Occupatie: Trainer
Party Pokémon:

the end of a journey, but the beginning of a new life.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: the end of a journey, but the beginning of a new life.    the end of a journey, but the beginning of a new life.  Emptyzo feb 03, 2013 5:26 am

Het leek er op dat ze hem heel erg gelukkig maakte. Want hij leek hyper te woerden. het maakte haar zelf ook wel blij. Ze deed de pokéboll van Eevee weg; Hij zou er toch niet terug in willen en dat was één van de reden waarom hij zo goed bij haar paste. Jack propte letterlijk de zak met de berries in zijn rugzak. Misschien niet zo'n heel goed idee. Maar als ze geplet waren zou hij het later wel gaan merken. Zijn rugzak zou dan langzaam verkleuren en na een tijdje zou je de druppels kunnen zien vallen. Ergens was dat een leuk gezicht. maar je mocht je rugzak daarna wel weg smijten. ze lachte nogmaals en was eigenlijk blij dat het zo was gelopen. Ze had nu in iedergeval meteen een kennis op dit eiland. Ze keek even naar Eev en lied jack even doen. Ze haalde een pokémon snoepje uit en ging op haar hurken zitten. Ze streelde Eev even en gaf hem daarna een snoepje. Hij had het geweldig gedaan. Gewoon geweldig. Hij had veel geleerd en was ook sneller geworden. Hij had heel de reis in zijn pokéboll moeten zitten en dat had hij niet fijn gevonden. Alleen eens op een avond kon hij er uit te komen. Maar hij had dan weer de boot niet leuk gevonden. Ze zuchte even terwijl ze nog even bezig was met Eev. Ze zag wel hoe jack in zijn tas zat te rommelen. Ze vroeg zich af welke pokémon hij zou laten zien. Misschien wel één dat zij mega graag wilde hebben. Of juist niet. Ze stond weer op toen hij de pokéboll uithaalde. Ze lachte even. Het leek er op dat de waarheid nu zou komen. Jack keek even naar de pokéboll. Ook zij stond er op te staren en wachte op de juiste bewegingen. de druk op de knop en de pokémon die verscheen. het duurde niet lang voor dat de rode straal er kwam. Er verscheen een kleine en schattige Solosis die zat te slapen. ze lachte even. Dat was een goede pokémon, en het kon zeker een sterke worden. Maar het leek er op dat deze nog niet echt zo sterk was. Ze lachte even, ze mocht ze zeker. maar ze zou er zelf niet echt een willen. het was niet echt een pokémon voor haar. Ze luisterde naar de woorden van jack. ’Hij slaapt meestal en luistert niet echt goed, ook al probeer ik het te laten luisteren.’’ Ze kende het gevoel. Haar pleeg ouders hadden ook een pokémon gehad die alleen maar sliep. je kon daar echt niets tegen beginnen. Tot dat ze er een trukje op had gevonden. Dat was redelijk, goed en iedere trainer kon het gebruiken. Want ze had het uit een boek gehaald. was vroeger een soort van huisdier,’’ Zei jack daarna. waarschijnlijk om haar wat info te geven. ’In het begin wou ik niet echt een Pokémon trainer zijn, nog steeds niet.’’ Ze keek op van de pokémon bij die woorden. Ergens vond ze het jammer. Maar ook wel verstaanbaar. het was niet voor iedereen weg gelegd. ’Maar ik heb geen andere keus dan een Pokémon trainer worden, ik kan moeilijk mijn hele leven hier blijven.’’ Ze knikte. Hij had wel een keus. maar het was duidelijk dat hij die al genomen had. Hij wilde weg van dit eiland. Ze wist niet hoe lang hij hier al was, en ze zou er niet naar vragen. het was niet aan haar, om daar een opmerking aan te geven. Het enigste wat ze kon doen was hem proberen te helpen.
’Hoe lang denk je dat het gaat duren voordat mijn Pokémon ronde de level van de jouwe zit?’’ vroeg jack. Lang hoefde ze niet na te denken op een antwoord. "Dat verschilt van pokémon tot pokémon" Zei ze rustig. Maar ze lachte wel. "Eevee is nu op level 15* En ik heb daar toch een twee- drie jaar over gedaan. Maar Eevee was een wilde pokémon, dus dat is ergens wel normaal. Een Solosis leert normaal snel. het is alleen te zien, hoe goed je haar traint." Ze lachte nogmaals en streelde de kleine slapende pokémon. Langzaam gingen de ogen open. Alsof de pokémon door had dat het niet Jack was die hem aan het strelen was. "hey kleintje" Fluisterde ze even. Ze zette haar rugzak weer neer en lachte naar Eevee die er op ging liggen. Hij zou toekijken. Of dat geloofde ze toch graag. Ze wist dat het eerst zou moeten luisteren naar jack. Ze kon hem daar niet echt mee helpen. Ze kon de pokémon laten luisteren, naar haar. maar niet naar jack. Dus hij zou gewoon moeten zorgen dat hij er voor zorgde dat die luisterde. Ze lachte even toen de pokémon van de hand van jack sprong en naar Eevee ging. Ze lachte even en haalde een paar snoepjes uit haar zakken. Ze gaf ze aan jack. "Zorg er voor dat hij je vertrouwt. Elke keer als hij luistert geef je hem een snoepje. heb geduld en het zal wel komen. Probeer eerst zijn aandacht te trekken." Zei ze vriendelijk en ze deed een paar stappen achteruit. Ook Eevee zorgde er voor dat de kleine pokémon geen aandacht aan hem meer besteedde. Nu was het geheel aan jack. Als het hem niet zou lukken dan zou ze hem wel wat helpen en Eev ook.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jack Northcote

Jack Northcote

EXP : 4121
Aantal berichten : 17
Registratiedatum : 08-01-13
Leeftijd : 28

Trainer ID
Leeftijd: 16 Year Old
Occupatie: Misc
Party Pokémon:

the end of a journey, but the beginning of a new life.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: the end of a journey, but the beginning of a new life.    the end of a journey, but the beginning of a new life.  Emptydi feb 05, 2013 10:28 am

"Eevee is nu op level vijftien en ik heb daar toch een twee- drie jaar over gedaan, maar Eevee was een wilde pokémon, dus dat is ergens wel normaal. Een Solosis leert normaal snel. Het is alleen te zien, hoe goed je haar traint." Hij knikte om alle informatie op aan te duiden dat hij alle informatie in zich had opgenomen. Level vijftien. Zo hoog leek de leven niet te zijn als je bedacht dat de levels gingen tot level 100, maar als je zo’n level 15 Pokémon in actie zag zorgde dit ervoor dat hij niet anders kon dan een level vijftien Pokémon te respecteren. Zijn Solosis was de laatste keer dat hij hem had laten cheken level drie geweest. Pokémon op zo’n laag level hoorde heel snel te levelen. Toch was hij deze level al een paar weken. Nu moest hij zijn Pokémon dus zo snel mogelijk van level drie naar op z’n minst level vijftien brengen. Hier zou hij geen drie jaar aan willen besteden. Hij was pas paar weken een trainer en hij haatte het nu al, hij zou een andere drie jaar niet kunnen overleven. Zelfs een half jaar extra leek hem veel, al dacht hij dit wel te besteden op de eiland. "Zorg er voor dat hij je vertrouwt. Elke keer als hij luistert geef je hem een snoepje. heb geduld en het zal wel komen. Probeer eerst zijn aandacht te trekken.’ Had hij hier eerder aan gedacht. Ja. Er waren meerdere keren at hij hier aan had gedacht, tot had hij het nooit op deze manier aangepakt. Hij wist niet echt waarom hij het niet op deze manier had aangepakt als je er over nadacht was dit de beste manier. Dit was dan ook een goeie tip, iets wat hem zou kunnen helpen met het worden van een betere trainer. Want een Pokémon die naar je luisterde zou best wel handig zijn.

‘Ik-‘’ Hij werd onderbroken door het geluid van een luide misthoorn. Hij richtte zijn blik op de boot ie de haven naderde, veel was er vast niet te zien. Op een eiland kon je niet alles krijgen, het was dus normaal dat de boten bleven komen en gaan. De botenaantal steeg alleen maar met nieuwe trainers die de eiland bezochte voor de nieuwe manier van het worden van een champion. Hier hoefde je een gymleaders te verslaan zoals op de meeste eilanden, je hoefde alleen sterker te zijn dan de andere trainers die rondliepen op de eilanden. Het begon steeds harder te sneeuwen wat waarschijnlijk de reden was dat ze de misthoorn moesten gebruiken. Zijn blik schakelde over van de boot die steeds dichterbij naderde naar de lucht waar de dikke sneeuwvlokken op een steeds snellere tempo uit de lucht leken te vallen. ‘’We zouden ergens onderdak moeten nemen.’’ De dichtstbijzijnde Pokémon center was best ver, dus dat was geen goeie keuze. Als ze waren aangekomen waren ze vast al helemaal ondergesneeuwd. Trainen zou sowieso niet helpen tussen al het sneeuw, als hij getraind wou worden door Éstra zou hij moeten wachten tot het eindelijk stopte met sneeuwen. Er waren dagen dat het maar een paar minuten sneeuwde en dan ophield en keren dat het wel drie dagen achterelkaar kon sneeuwen. Natuurlijk ha hij geen zin om drie dagen te wachten voordat hij kon trainen, dus ze moesten ergens onderdak nemen waar ze gewoon konden trainen. ‘’Volgens mij heb ik op weg naar de haven een overdekt trainingsveld gezien.’’
Terug naar boven Ga naar beneden
Éstra Deastre
Schrijvers' Bloed
Éstra Deastre

EXP : 4057
Aantal berichten : 32
Registratiedatum : 01-02-13
Leeftijd : 27

Trainer ID
Leeftijd: 16
Occupatie: Trainer
Party Pokémon:

the end of a journey, but the beginning of a new life.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: the end of a journey, but the beginning of a new life.    the end of a journey, but the beginning of a new life.  Emptydo feb 07, 2013 11:05 pm

Ze lachte nogmaals terwijl ze wachte op een beweging van beide. Het begon ondertussen ook harder te sneeuwen en ze deed snel haar jas aan. Het was vreemd maar de sneeuw leek helemaal niet op die van thuis. Ze had gehoord dat er hier nu een sneeuw storm was. Maar dat het zo erg was had ze toch niet gedacht. Vreemd genoeg was het wel zo erg en het leek erger te worden met de minuut. Het was een eiland. Misschien kwam het daardoor. Maar hoe dan ook. Eev leek het ook door te krijgen. Hij rilde en ze had veel zin om hem in zijn pokéboll te steken. Maar hoe dan ook. Ze wist dat, dat geen goed idee was. Ook al zou ze het vragen. Hij zou neen zeggen. Ze vond ook wel dat hij het niet hoefde als hij het niet wilde. Hij had lang genoeg in die bal gezeten. Haar aandacht werd getrokken door Jack die iets wilde gaan zeggen. Maar hij werd onderbroken door een gelid die haar nog niet bekent was. Ze draaide haar blik dus ook om. Het was een bood die de haven in kwam. Het verwonderde haar een beetje dat er zo veel boten waren. Maar gedachten kwamen al snel op de conclusie dat, dat hier niet zo onnormaal was. Het bleef een eiland en er kwamen hier vast elke dag mensen aan en er vertrokken waarschijnlijk ook wel veel mensen hier. Ze zuchte even. Dus eigenlijk was ze niet meer nieuw. Want hier kwam de nieuwe ‘lading’ zou je kunnen zeggen. Ze lachte even. Ja het was wel even wennen aan het idee dat ze hier nu zou wonen. Voor hoe lang? Ze wist het niet. Maar zij was duidelijk wel de gehele tegenstelling van jack. Hij wou niets liever dan weg gaan. ergens vond ze het wel jammer. Hij besefte niet hoe mooi het kon zijn. Hij zou gelukkig moeten zijn dat hij hier was. Ook al was er nu een sneeuwstorm. Er waren zo veel mooie dingen. Dat wist ze zeker. Hier hadden haar ouders geleefd. Hier hadden haar pleegouders haar gevonden. Ze hoopte ergens haar familie geschiedenis te achterhalen. Ze wilde te weten komen, wie haar echte ouders waren geweest. Waarschijnlijk was ze op dit eiland geboren. Ergens voelde dit aan als een verloren thuis. Ze had er nog niet bij stil gestaan. Maar heel de reis leek het alsof het eiland haar geroepen had. Nu ook had ze het gevoel echt thuis te zijn. Iets dat ze nog nooit had gevoelt. Misschien was het haar verbeelding. Dat zou heel goed kunnen. Maar dit was haar thuis en hoe langer ze er nu over na dacht hoe duidelijker het werd.
Het sneeuwde steeds harder en harder en ze nam Eevee vast en stak hem half in haar rugzak. Zo was hij al beschermd voor de kou. Neen in dit weer konden ze niet trainen. Ze zouden moeten wachten, tot de sneeuw wat rustiger werd. Daarbij kwam nog dat ze ook nog altijd haar huis moest vinden. In dit weer leek dat een onmogelijke opdracht en zeker omdat het harder en harder leek te worden. Ze deed haar kap aan en rilde even. Neen zo’n koude was ze niet gewend. Ze keek even naar Jack. Zijn blik was ook gericht op de sneeuw. Ze wilde liever niet naar boven kijken. Dan kreeg ze altijd het gevoel dat ze ging vallen. Zeker als het sneeuwde of regende. Het was vreemd als je er over na dacht. Vallen, ze zou niet vallen omdat ze naar boven keek. Maar het gevoel kwam er altijd en was helemaal niet zo fijn. Ze keek naar jack zijn pokémon. Die zou het ook wel koud krijgen als je er over na dacht. Ze dacht na. Ze wist heel goed dat hier trainen er niet in zat. Maar ze had zo’n gevoel dat jack ook niet zou wachten. Zeker geen dagen. ’We zouden ergens onderdak moeten nemen.’’ Hoorde ze jack zeggen. Ze knikte alleen. Ze wist de weg hier niet en, haar kaart weer uithalen was zinloos in deze sneeuw. Ze wist dus niets. Alleen dat ze jack zou moeten vertrouwen. Wist hij een plek om te schuilen. Of een plek waar ze konden schuilen en onder tussen ook zouden kunnen trainen? Ja ze wilde Eevee ook nog wat trainen. Zodat hij weer fit werd. Want de reis dagen hadden hem zeker geen goed gedaan. Ook al kon je er niets over zeggen. Want het leek er op, dat hij toch nog veel pit in zich had. Zeker na het gevecht met de wilde pokémon’ s. Ze zuchte even en rilde nogmaals. Ja de kou was hier heel anders. ‘’Volgens mij heb ik op weg naar de haven een overdekt trainingsveld gezien.’’ Ze lachte. Ja het was duidelijk dat hij helemaal geen zin had om te wachten. Ze knikte en dacht even na. Ja dat was een heel goed idee. Zo konden ze verder trainen en ook nog altijd, rustig en warm binnen zitten. ”Dat is een goed idee!” Zei ze tegen de jongen. Ze wist de weg niet en ze knikte even naar zijn pokémon. Hij zou de kleine beter in zijn pokéboll steken. Anders zou het niet goed aflopen. De pokémon zou ziek worden en dat was ook helemaal niet goed. Ze lachte even en toonde maar met gebaren dat ze hem zou volgen. Want met de sneeuw zou het toch langzaam aan niet meer hoorbaar zijn. Ze lachte even en nam haar koffer ook vast. Klaar om te vertrekken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud




the end of a journey, but the beginning of a new life.  Empty
BerichtOnderwerp: Re: the end of a journey, but the beginning of a new life.    the end of a journey, but the beginning of a new life.  Empty

Terug naar boven Ga naar beneden
 

the end of a journey, but the beginning of a new life.

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
* No Limits -- ::  :: { Port Billow-