"Ik ga er vandoor!" riep Mia opgewekt, terwijl ze haar tas van de grond griste en richting de voordeur rende. Haar oom keek verbaasd op van zijn krant en zijn stomende hete bak koffie waar hij net een slok van wilde nemen. 'Nu al?' merkte hij op, terwijl hij slaperig een blik op de klok wierp. Het was nog maar half 8 in de ochtend, normaal was ze nooit zo vroeg op. Mia hield halt en keek geïrriteerd om, alsof het de normaalste zaak van de wereld was en haar oom alleen maar iets onzinnigs opmerkte. "Ja ik ga trainen met Nanook en Wolf, dat heb ik toch verteld?" zei ze ongeduldig, terwijl ze van het ene been naar het andere hipte, haar hand al om de deurklink geklemd. Haar oom hief één van zijn rossige bruine wenkbrauwen op, het was duidelijk dat hij zich dat gesprek niet meer voor de geest kon halen, de warhoofd. 'En waarom wilde je ook alweer zo graag trainen?' bromde hij, terwijl hij kalmpjes nog een slok van z'n koffie nam. Hij was het ongeduldige gedrag van zijn nichtjes als die weer eens wat in haar hoofd haalde wel gewend, dus sloeg hij hier geen acht meer op. Hij had meer medelijden met haar Pokémon, die nu hoogstwaarschijnlijk het onderspit moesten delven door Mia's plotselinge impuls. Hoelang zou ze deze hobby dit keer gaan volhouden? Mia stak haar vuist naar haar borst. "Omdat ik mee ga doen aan contests!" verklaarde ze, overduidelijk meer vastberaden in haar plannen dan haar oom. Blijkbaar hadden de vele trainers die Kikomo Island binnenkwamen invloed op haar gehad. Straks wilde ze het eiland ook nog gaan rondtrekken. Remus klapte zijn krant dubbel. 'Oké, maar doe voorzichtig.' Hij zag in dat het geen zin had om tegen haar in te gaan. Mia grijnsde triomfantelijk en rende toen de deur uit, haar oom nog snel een gedag toe roepende. Lachend wreef Remus door zijn ogen, terwijl hij met zijn andere hand zijn kop koffie weer pakte. Waar haalde dat kind de energie vandaan zo vroeg.

Haar lange bruine lokken golfden sierlijk achter haar aan terwijl Mia naar haar favoriete plek in het bos toerende. De plek was meer open, vormde een door zonlicht doordrenkte cirkel in het dichtbeboste Legume Woods. Als kind was ze hier vaak samen met haar oom naartoe gegaan, nu had ze het omgedoopt tot haar nieuwe trainingsplek. Zodra Mia op het open veld was gestapt, pakte ze twee pokéballs uit haar zak. Ze had haar Pokémon tijdelijk in hun pokéball gestopt, want dat was tenslotte ook hoe je je op een contest moest vertonen. "Kom er maar uit!" riep de brunette opgewekt, terwijl ze de ballen sierlijk omhoog gooide. De helderblauwe lucht werd vervolgens gesierd door een fel wit licht, dat schitterde van alle kanten en twee kleine Pokémon onthulde. Uit de eerste kwam een Riolu, die even in zijn ogen wreef en toen slaperig naar Mia opkeek. Uit de andere een jonge Growlithe, bijna net zo vol van energie als zijn trainster. Zodra zijn poten de grond neerkwamen, drukte hij enthousiast zijn neus tegen de grond en begon hij wild kwispelend de omgeving te verkennen. Mia moest hem snel bij zijn achterpoten grijpen zodat ze hij er niet snel vandoor ging. "Nee Wolf, hier blijven," sprak ze streng. Zodra ze de aandacht van de Growlithe had hief ze zich weer overeind en klapte ze vastberaden in haar handen. "Oké, vandaag gaan we trainen!" Beide Pokémon keken elkaar even vertwijfeld aan, Nanook omdat hij Wolf's reactie wilde zien en Wolf omdat hij er niks van begreep. De pup was nog veel te jong om zijn eigen taal te begrijpen, laat staan die van de mensen. Mia liet zich hier echter niet door tegenhouden. Met een vastberaden blik wees ze haar vinger naar een dichts bijzijnde rots. "Wolf, laat maar eens zien wat je kunt! Ember!" riep ze uit. 'Grow?' kreeg ze als reactie. De Growlithe keek haar even aan en begon toen vrolijk achter z'n staart aan te rennen. Met een beteuterd gezicht liet Mia haar arm weer naar beneden vallen. "Nee Wolf, Ember!" zei ze. Hoe kon dat nou? Bij andere had het er zo makkelijk uit gezien. Nanook sloeg met zijn voorpoot tegen zijn voorhoofd. Dit ging nog een lange dag worden...

[+ Amy Cavell, anderen zijn hierna ook welkom c:]