IndexMapLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

Deel
 

 MINE

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden 
AuteurBericht
Amy Cavell

Amy Cavell

EXP : 3991
Aantal berichten : 25
Registratiedatum : 15-01-13
Leeftijd : 23

Trainer ID
Leeftijd: 14 jaar
Occupatie: Trainer
Party Pokémon:

MINE Empty
BerichtOnderwerp: MINE   MINE Emptydo mei 16, 2013 8:40 pm

Het was rustig in de Iremia Spa. De bomen wiegden rustig heen en weer, door het lichte lente briesje dat waaide. Een Volbeat kwam aangevlogen met een gevuld varenblad, waar een Illmuse zat te wachten. De paars-blauwe Pokémon vloog enthousiast overeind, en klapperde met haar insectenvleugels. De Volbeat maakte het pakketje van de varen open, en meteen rolden er allemaal besjes uit, waar de twee Pokémon van begonnen te smikkelen. Een Mankey probeerde tevergeefs te vluchten voor een Pansear, een Panpour en een Pansage, die een grote Berry van de Pokémon wouden stelen. Een Marill keek vrolijk in het rond en sprong daarna met een blij gilletje het warme bronwater in. Ja, de Iremia Spa was een zeer fijne plek voor Pokémon om te leven. Er was voldoende voedsel voor als je honger had, er was voldoende zacht mos om op te slapen als je moe was, en er waren voldoende Pokémon om je te helpen als je in nood was. Maar niet alleen Pokémon vonden dit een fijne leefplek. Ook bezochten vele trainers dit park aan het einde van een lange en zware dag, om samen met hun Pokémon lekker uit te rusten en te genieten van het warme water. In de tussentijd knabbelde er een felblauwe Pokémon met heldere paarse ogen aan een Oran Berry, en toen daar niks meer van over was ging hij door aan de volgende. Een trainer met donkerbruin haar en donkerbruine ogen kwam met een lachend gezicht uit de struiken. De blauwe Pokémon, die een Dratini was, keek haar met smekende ogen aan. De trainer giechelde nog even, en zei: "Goed Finn, we zullen hier wel even rusten. Dat heb je wel verdriend. En ik ook" voegde ze er in stilte aan toe. Het was een vermoeiende dag geweest, en Finn had Dragon Rage geleerd. Echter had hij zijn kracht niet helemaal onder controle, maar in de loop van de dag ging het beter. Ook hadden ze handige tactieken afgesproken, die in een Pokémon gevecht zeker van plan zouden kunnen komen. De haalde haar picknick laken met rode en witte blokjes erop uit haar rugzak, en pakte haar kaasfondue set erbij. Ze liet de kaasblokjes erin vallen, en roerde. Algauw stootte haar vorkje geen blokjes meer aan, maar roerde het door smeuïge kaasfondue. Ze zette een bordje met broodjes neer, en viste haar vorkje uit de pan. Ze prikte een broodje aan haar vork, doopte het in de smeuïge kaas en propte het daarna in haar mond. Finn knabbelde aan Oran Berry's, en uiteindelijk begon hij aan de Pecha Berries. Amy keek naar haar Pokémon. Finn was een type dat graag samen met andere mensen of natuurlijk Pokémon rondhing, maar aangezien hij haar enige Pokémon was liet hij soms wel zien dat hij zich alleen voelde. Ook al ontkende hij het als ze het vroeg, ze kon zien dat hij alleen was. Van je eigen Pokémon voel je dat gewoon aan. Ze zuchtte. Arme, arme Finn. Misschien werd het maar eens tijd dat ze een maatje voor hem ging zoeken. Of eigenlijk vangen. Dat zou dan ook haar eerste vangst zijn. Ze glimlachte. Dat zou wel een goede oplossing zijn.

Finn racete door het bos. De geur van Berries hing hier sterk in de lucht, en nog het belangrijkste: de geur van Oran Berries! Hij lustte wel wat van zijn lievelings maaltje na een ontzettend drukke en vermoeiende dag zoals deze. Hij was er trots op, Dragon Rage was er bij gekomen en hij kreeg het aardig onder de knie. Amy bleef achter hem, en had moeite met hem bijhouden. Toen er een Oran Berry struik in zicht kwam, stormde hij er naartoe en begon eraan te knabbelen. Zodra het zoete sap zijn bekje instroomde sloot hij zijn ogen om van de smaak te genieten. Amy legde haar laken op de grond, en begon te eten van de stroop kaas met brood. Finn vond dat wel lekker, maar het allerliefste at hij natuurlijk Oran Berries. Als er een poffin van was gemaakt was het nóg beter. Maar die had hij allemaal opgegeten tijdens de zware training, maar pech gehad, het had hem tenminste gedurende de training kracht gegeven. Uiteindelijk waren zijn Oran Berries op, en hij begon aan de Pecha Berries. Maar toen hij de vierde wou pakken, verdween hij in de struik. Huh? Wat was dat? "Tini tin?" vroeg hij, waar hij 'wie is daar' mee bedoelde. Een grijze gestalte met een zwart gezicht kwam uit de bosjes gesprongen, en hij slokte een Pecha Berry naar binnen. "Poo! Poochyena!" zei de Pokémon, waarmee hij zei: "Hallo! Ik ben een Poochyena!" En zo begonnen de twee een gesprek. De Poochyena bleek een enthousiast jong te zijn, die klaar was om bij Mightyena, haar moeder weg te gaan. En daar was ze blij mee, want ze had twee broertjes die hem bleven uitschelden en pesten om zijn grootte, ze was veel groter dan hun. Plots kwam Finn op een idee. Misschien kon dit wel een maatje worden voor hem! Hij stelde het voor, maar de Poochyena weigerde het als er geen gevecht zou komen. Finn wou wel, maar hij was nog moe van de lange en zware training die hij die dag had gehad. Misschien de volgende dag? Dan had hij eindelijk zijn eerste maatje om mee te trainen tot de sterkste Pokémon ooit!

Amy keek naar Finn en de Pokémon die vrolijk met elkaar aan het kwebbelen waren in hun eigen taal. Ze kon alleen een beetje begrijpen wat Finn zei omdat het haar Pokémon was, maar de vreemde Pokémon kon ze niet verstaan. Ze pakte haar Pokédex en scande de Pokémon even snel. Al gauw bleek het dat het een Poochyena was, een wolf Pokémon. Het was best een mooi meisje. En ze kon het ook nog eens goed vinden met Finn. Was wel handig als maatje, maar ze waren doodmoe... Plots kwam Finn naar haar toe. "Tini!" riep hij opgewonden. "Wat? Maar een Poochyena vangen nú is onmogelijk, we zijn daar te moe voor. We kunnen een nacht uitrusten, morgen kan het wel. Vraag jij haar maar of ze wil blijven" Ze volgde met haar ogen de blauwe Dratini die wegschoot naar de andere Pokémon. Hij begon weer te praten in zijn taal en de Poochyena keek haar kant op. Ze hield haar adem in. Zou ze wel ja zeggen? Wou ze wel mee? Ze keek met grote ogen naar de trainer, en met een klein knikje bevestigde ze dat ze er zou zijn. Ze zuchtte van opluchting. Dit was haar kans! Ze had twee level balls in haar tas, en deze Poochyena leek van een nest te zijn, dus hij was jong! Ideaal! Amy stond op en liep naar de jonge wolfachtige Pokémon. "Ok, morgen als de zon op zijn hoogste punt staat houden we hier een battle" De Poochyena knikte enthousiast, en ze stoof de bosjes in. Finn keek licht teleurgesteld, en ze pakte hem op en legde hem om haar nek. "Kom op mopperkont, je ziet haar morgen weer, en bovendien neem ik aan dat jij wat eten lust?" zei ze rustig. Finn keek haar aan met grote ogen en was ineens niet verdrietig meer. Hij wou eten. Ze grinnikte even en aaide het buikje van de Dratini. Finn maakte een geluid en sloot zijn oogjes van genot. Ze lachte: "Jij bent gewoon een vreetzakkie!" Hij schoot uit haar handen en ging naar tas toe, die ze verderop tegen een steen had neergelegd. Hij ritste hem onhandig open, en trok aan de tent haringen die nog vast zaten in de tas. "Hou op Finn, je maakt ze kapot!" zei ze en stormde erop af. Ze zette de tent snel op en legde een bak met Pokévoer neer, die Finn snel leeg probeerde te eten. Zelf had Amy geen honger meer, het was kort geleden dat ze haar kaasfondue had gegeten. En Finn was gewoon een Pokémon die veel op kon eten. En dan ook echt véél. Toen Finn klaar was gleed hij over haar schouder zo op haar nek, en ze keken samen hoe de zon onderging. Ze keek naar Finn, en zei met een warme en hoopvolle stem: "Morgen zitten we hier met zijn drieën. Dat beloof ik" Ze ontdekte een klein lachje bij Finn, voordat hij gaapte, zijn ogen sloot en sliep. Ze haalde hem van haar nek en liep zachtjes naar de tent. Daar legde ze hem in het zijde zachte mandje, waar Finn ongestoord verder sliep. Zelf ritste ze de tent dicht, checkte nog even of alles binnen was en niet buiten was blijven liggen, en daarna in haar slaapzak te kruipen. Ze sloot haar ogen, en niet lang daarna was ze al in dromenland.
***
Amy opende haar ogen weer. Waar was ze? Het was een soort ruimte die ze nog nooit had gezien. Hij was inktzwart, en ze stond in een reusachtige cirkel van vlammen. Rustig keek ze om zich heen. Er leek niemand anders te zijn... Ze voelde aan haar riem. Wat? De Pokéball van Finn was verdwenen! Waar was hij? Ze keek nu wild om zich heen, haar hoofd van links naar recht rukkend. Ze schrok zich kapot van een brul van een Pokémon. Hij was zwaar en diep, en het had geen richting waar het vandaan kwam. Het leek van alle kanten te komen. Plots kwam er fel rood licht in het midden van de cirkel. Amy schuilde haar ogen achter haar handen, die niet tegen het licht konden. Wat gebeurde er nu weer?! Toen het licht zwakker werd keek ze door haar vingers heen. Een reusachtige, melkwitte Pokémon stond voor haar neus. Ze kende die Pokémon, maar waarvan was haar niet bekend. Hij had twee lange plukken achter zijn hoofd, die rustig wapperden alsof ze in een windvlaag waren. Ze kreeg het koud toen ze realiseerde dat ze geen wind voelde. Het was... windstil. Maar hoe? De staart van de Pokémon was rond, hij had klauwen aan de bovenkant van zijn vleugels en hij had een sierlijke kop. Toen de felblauwe ogen zich openden, lichtte de staart rood op, en de vlammen begonnen hoger te worden. Plots viel er water uit de lucht, genoeg om de Atlantische oceaan mee te vullen. De Pokémon verdween, net zoals de vlammen, en het water stortte op Amy neer
***
Ze opende kreunend een oog, om een Poochyena in haar gezicht te zien likken. "Bwuh? Wadisser?" vroeg ze slaperig. Ze pakte haar Pokéwatch, en keek hoe laat het was. Half elf al?! Ze was blij dat de Poochyena haar had gewekt, anders hadden de twee wel verder doorgeslapen. "Finn, wakker worden! Tijd om te trainen!" zei ze, plots klaarwakker. Finn keek met vermoeide oogjes op, en duidelijk met tegenzin kroop hij omhoog, in haar nek. Ze wou de Poochyena nog bedanken, maar ze was alweer verdwenen. ze wandelde naar buiten. Hoe had die Poochyena de rits opengekregen? Ze had geen idee, dus ze besloot niet teveel tijd te verspillen dat af te vragen. Ze zette Pokévoer klaar voor Finn en zelf at ze een broodje pindakaas. Snel hapte ze haar boterham naar binnen, en Finn was zoals gewoonlijk eerder klaar. Ze sprong overeind, en Finn hief zijn kop op, duidelijk fitter. "Kom op Finn, we hebben anderhalf uur voor de wedstrijd, en ik ben er zeker van dat wij die gaan winnen! Die Poochyena is van ons!"

***

Daar stonden ze dan. De Poochyena bij de ene boom, zij bij de andere. Klaar om de uitdaging aan te nemen. "Aan jou de eerste zet, Poochyena" zei Amy. Vanbuiten keek ze neutraal, maar vanbinnen kon ze zichzelf horen lachen. Het was een list. Ze had tactieken met Finn afgesproken, en daarvoor moest de ander de eerste zet hebben. De Poochyena stormde op Finn af, klaar voor een tackle. "Ok Finn, ara 3!" riep ze. De Poochyena keek verward. Die aanval was hem duidelijk niet bekend. Toen de Poochyena hem bijna had bereikt, sprong Finn. Hij liet zich vallen met een Dragon Rage. De Poochyena werd vol geraakt, omdat ze niks aan zag komen. Finn werd keihard achteruit geschoten door de kracht van de Dragon Rage, en hij viel in het water. De zwart-grijze Pokémon schoot naar het water, en toen Finn uit het water schoot sprong de Poochyena en beet in zijn slang-achtige lichaam. Ze schudde hem flink door elkaar en daarna smeet ze hem tegen een boom. Finn keek verdwaasd. Geen tijd om te rusten, want de Poochyena stormde alweer op hem af. "Snel Finn, ara 3!" schreeuwde Amy snel. Finn sprong op het laatste moment, en de Poochyena knalde tegen de boom aan. Een Dragon Rage schoot erachteraan. Helaas was hij een beetje mis, dus alleen de staart werd geraakt. "Finn, twister!" commandeerde Amy. De arme Pokémon werd weer geraakt, en ze schoot snel achteruit. De Poochyena verloor langzaam haar health, en het zou niet heel lang meer duren voordat haar Pokéball het wezen zou raken. De Poochyena stormde weer op Finn af, en Amy zei: "Finn, ara 1!" Finn schoof onder de Poochyena, maar ze had hem door en greep hem vast. Ze gooide hem in de lucht, maar Amy besloot er gebruik van te maken. "Dragon rage!" riep ze. De Pokémon keek omhoog en werd geraakt. "Maak het af met een tackle van uit de lucht!" schreeuwde ze. De gestroomlijnde vorm van de Dratini zorgde ervoor dat hij nog sneller uit de lucht viel, een snelheid die niet bij te houden was. Hij crashte in op de Poochyena, en een dikke stofwolk verscheen. Amy keek onrustig heen en weer. Waar waren ze gebleven? Ze zag geen hand voor ogen. Dit deed haar denken aan haar droom, waar ze ook verblind werd door een mysterieus licht waarin de Pokémon was verschenen. Maar de wolk trok al weg. Daar stonden ze. De Poochyena was zwak, maar de crash had Finn zwak gemaakt. De Poochyena zakte door haar poten. Dit was haar kans! "Level ball, nu!" riep ze, en een rode straal slokte de grijs-zwarte Pokémon op. Hij begon te wiebelen, nu hopen dat hij bleef zitten...

De Pokéball bewoog een aantal keer heen en weer, voordat hij stil bleef liggen. Gefeliciteerd! Je hebt een Poochyena (level 8) gevangen!
Terug naar boven Ga naar beneden
 

MINE

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
* No Limits -- ::  :: { Iremia Spa-